Korona Beskidu Wyspowego 38/40: Modyń (1029 m n.p.m.)
Witam!
Suche, pełne słońca dni drugiej połowy sierpnia z jednoczesnym przełamaniem obaw i trosk drzemiących w moich szarych komórkach pozwoliły na małą dawkę szaleństwa. Tylko ja i Beskid Wyspowy, tylko ja i potęga natury. Sam na sam z przyrodą... bez wygodnego towarzystwa, bez wygód, bez kompromisów... mniej więcej w taki sposób mógłbym opisać ostatnie rozdziały tej fantastycznej, wyspowej przygody. Nie wytrzymałbym, gdybym w tym momencie nie zdradził Wam tego, że już zdobyłem Koronę Beskidu Wyspowego! W ostatni sierpniowy piątek stanąłem dumnie na czterdziestym wierzchołku, a z mojej duszy wędrowca wytrysnęło nieskończone źródło szczęścia. Ciężko opisywać wszelakie uciechy, które mi od tamtej pory towarzyszą, zresztą sami wiecie, drodzy Czytelnicy, jak wiele dla mnie ten projekt znaczył i znaczyć będzie. Pewnie w ostatnim wpisie pochylę się nad tym bardziej, gdy emocje nieco opadną to może łatwiej i trafniej je wychwycę.
Nie wybiegajmy jednak tutaj za bardzo w przyszłość. Blogowe półki zatrzymały się dopiero na liczbie 37, a to znaczy, że przed nami jeszcze trzy wirtualne wędrówki. Zaufajcie mi: będzie wspaniale...
.png)
Tym razem wirtualnie wdrapiemy się na Modyń, piątą najwyższą górę Beskidu Wyspowego królującą nad południowo-wschodnimi krańcami tegoż pasma. Tę jedną z kształtniejszych wysp często przyrównuje się do sylwetki wieloryba, a najlepiej takiego, który w niezwykle leniwym tempie pokonuje wody okolicznych łąk oraz pastwisk... O Modyni pisywał już mniej więcej stulecie temu Kazimierz Sosnowski, propagator beskidzkiej turystyki oraz (ponoć) autor nazwy Beskid Wyspowy, zachwalając jej dzikość oraz wspaniałe panoramy nad owsianymi polami w kierunku południowym. Uprawianie roli na stokach wyspy szybko jednak zanikło i obecnie zdecydowana większość kopuły zarośnięta jest gęstymi lasami. Wierzchołek utracił genialne widoki... ale nie na długo! W 2021 roku na najwyższym punkcie Modyni stanęła wieża widokowa, która błyskawicznie zyskała bardzo dużą popularność. Dlaczego? O tym zaraz sami się przekonacie...
Zapewniam, że trzydziesty ósmy wpis z beskidzkiej serii zatonie w przesadnych wręcz ilościach zachwytów, radości, ochów i achów. Wspomnienia z całego tamtego dnia, dość zwariowanego, ale jakże satysfakcjonującego, pozostaną ze mną chyba na całe życie.
Pierwsza z trzech samotnych przygód na zakończenie historii z Koroną Beskidu Wyspowego wymagała ode mnie dokładnego przyswojenia kilku rozkładów autobusowych, a potem ich jak najbardziej idealnej synchronizacji. Wizja trzech przesiadek, i to jeszcze w nie najwygodniejszych lokalizacjach, brzmiała nieco przerażająco, więc powyższe zadanie potraktowałem niezwykle poważnie. Efekt końcowy był jaki był, o czym później napiszę, ale i tak taki sposób dojazdu na szlak uwielbiam najbardziej. Czasem warto się wysilić, a wygodne auto zostawić w świętym spokoju!
Koniec gadania, ruszajmy!
 |
| Na Modyń można się wdrapać na kilka sposobów: czarnym szlakiem z Wierzyki, niebieskim pomiędzy malowniczą przełęczą Cisowy Dział a Zbludzą i Kamienicą, czy żółtym z Łącka. Tym razem, ze względu na dość napięty harmonogram dnia, wybrałem pierwszą opcję, która najszybciej wyprowadza na wierzchołek wyspy. Przy wejściu na czarny szlak znajduje się spory parking dla samochodów oraz przystanek autobusowy "Ostra Skrzyżowanie" przy którym zatrzymują się busy relacji Limanowa-Szczawa oraz Limanowa-Łukowica. Aktualne rozkłady można bez problemu znaleźć w internecie. Współrzędne postoju: 49.634391, 20.376324 |
 |
| Z jakiegoś powodu Modyń okrzyknięto górą zakochanych... Przy parkingu na początku czarnego szlaku dostrzec można to charakterystyczne serduszko oraz specjalnie rozpiętą, stalową siatkę do przypinania miłosnych kłódek. Ja osobiście uważam, że w Beskidzie Wyspowym są miejsca bardziej zasługujące na to miano, chociażby legendarne pary: Mogielica i Łopień oraz Śnieżnica i Ćwilin, ale nie mnie oceniać takie wybory! :) |
 |
| Z parkingu ruszamy zgodnie z powyżej widocznymi drogowskazami... |
 |
| Przez pierwsze kilkaset metrów szlak biegnie po wąskiej asfaltowej drodze. Majestatyczna kopuła Modyni zachęca do dalszej wędrówki! |
 |
| Po dojściu na skrzyżowanie dróg opuszczamy asfalt idąc prosto w kierunku lasu. |
 |
| Po wejściu do lasu widzimy pierwsze oznakowania czarnego szlaku. Już tam zapowiada się bardzo przyjemna wędrówka! |
 |
| Szlak na wierzchołek Modyni jest naprawdę bardzo dobrze oznakowany. Oprócz biało-czarnych pasków na drzewach warto też rozglądać się za jaskraworóżowymi punktami i strzałkami namalowanymi na kamieniach przy ścieżce. Dzięki nim, mimo kilku skrzyżowań i rozwidleń po drodze, nie da się tam zabłądzić! |
 |
| W pierwszej części wędrówki leśna ścieżka biegnie po łagodnie nachylonym stoku. Powoli, ale konsekwentnie nabieramy wysokości, a brak większego zmęczenia pozwala cieszyć się pełnią lata... |
 |
| Po około kilometrze przyjemnego spaceru docieramy na niewielką polankę zwieńczoną rozwidleniem dróg. Podążamy za ogromną wręcz ilością malunków i przygotowujemy się na najmocniejsze podejście na trasie. |
 |
| Druga część wędrówki przez las to dość strome podejście głębokim, kamienistym wąwozem, które choć krótkie, to potrafi wymęczyć. Luźno leżące, zdradliwe kamienie bywają zmorą, ale dzięki sprytowi innych wędrowców do dyspozycji mamy również równolegle biegnącą, wydeptaną ścieżkę pomiędzy drzewami (widoczną z prawej strony). Taka opcja szczególnie przydaje się przy zejściu, gdy jeden nieostrożny krok może skutkować poważnym urazem. |
 |
| Kilka przerw na złapanie tchu dalej stromizna zaczyna pomału łagodnieć... |
 |
| ...aż w końcu docieramy do wypłaszczenia i skrzyżowania szlaków. Tam skręcamy w lewo! |
 |
| Po kilku minutach wędrówki grzbietem docieramy na właściwy wierzchołek Modyni. Jak widać, szlaków tam nie brakuje... |
 |
| Wierzchołek, mimo że cały zarośnięty, oferuje kilka atrakcji: sporawe miejsce na ognisko z kijami oraz drewnianymi ławkami, ławkę zakochanych, kilka nadrzewnych kapliczek... |
 |
| ...oraz największą gwiazdę, czyli wieżę widokową. Otwarta w 2021 roku 27-metrowa konstrukcja dała nowe życie tej nieco zapomnianej wyspie. |
 |
| Ale czy trudno się dziwić? Widoki ze szczytu wieży widokowej po prostu zapierają dech w piersiach. W kierunku północnym od razu dostrzeżemy Cichoń oraz Ostrą rozdzielone charakterystyczną przełęczą... |
 |
| ...nieco bardziej na zachód oczom ukazuje się Mogielica z charakterystycznym szpicem, Łopień oraz inne góry Beskidu Wyspowego... |
 |
| Przy dobrej widoczności bez kłopotu można także oglądać Tatry, Pieniny, czy Babią Górę, beskidzką królową. Gdybym mógł to siedziałbym tam do nocy... |
 |
| I tak o to kolejna wyspa została przeze mnie zdobyta. Te liczne przesiadki (do Wieliczki, potem do Limanowej i jeszcze, po godzinie czekania, do Wierzyki), samotna wędrówka, cisza na wieży widokowej przerywana co jakiś czas mocniejszym podmuchem wiatru, prawdziwie letnia aura oraz mój nastrój... takie całkiem szalone przygody wspomina się z największym bananem na twarzy. |
 |
| Z Modyni schodziłem tą samą trasą. W oczekiwaniu na powrotnego busa do Limanowej podziwiałem jeszcze piękno trzydziestej ósmej bohaterki mojego wyzwania. W tych dobrych emocjach towarzyszył mi ogier miejscowych gospodarzy dla którego największym zachwytem okazała się łąkowa, soczysta trawa. No cóż... każdy ma inne priorytety ;) Jak się okazało, pod Modynią internetowe oraz rzeczywiste rozkłady jazdy nieco się rozjechały i ostatecznie w tych cudnych okolicznościach przyrody spędziłem jakieś dodatkowe 30-40 minut. Ale było warto, z ręką na sercu mógłbym to powtórzyć! |
Na początku wpisu pisałem, że kopuła Modyni przypomina kształtem wieloryba. I tutaj dla Was mała zagadka! Podczas naszej beskidzkiej przygody przytrafiła nam się już jedna wyspa wyglądająca jak ten ogromny morski ssak... tylko która? Takie mam pytanie! Pierwszą dobrą odpowiedź w komentarzu nagrodzę jakimś miłym upominkiem, zapraszam :)
 |
| Tak prezentuje się mapa, po więcej szczegółów z trasy zostawiam LINK. |
Pozdrawiam serdecznie i do napisania! :)
Kolejna cudowna wyprawa. W takich miejscach cudownie odbiera się ciszę… to jest dar, którym będzie się można rozkoszować w zgiełku codziennych dni… BasiaW
OdpowiedzUsuńGratuluje wytrwałości,cierpliwości.Widoki jak z bajki , chyba cel osiągnięty, pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuńGratuluję wytrwałości i podziwiam.:)
OdpowiedzUsuńCudowne widoki, super wycieczka!!! Jak zawsze świetne zdjęcia :)
OdpowiedzUsuńGratuluję zdobycia kolejnej wyspy. Świetny opis i super zdjęcia, swoją drogą ciekawi mnie czym te zdjęcia robisz ??? Czasem takie samotne wędrówki są nam zdecydowanie potrzebne !!!
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
Ciekawe miejsce do zdobycia, zróżnicowane drogi na szlakach, dobrze oznakowane. Pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuńZdjęcia niesamowite, Maks.
OdpowiedzUsuńRzeczywiście można oszaleć z zachwytu i ocierać łzy wzruszenia.
Doskonale stamtąd widać całe pasmo górskie, a widok Tatr w tle aż chwyta za gardło i jest przepiękny.
Jeśli się nie mylę, to o kształcie wieloryba pisałeś również opisując swoją wędrówkę na Kostrzę :)
Pozdrawiam Cię cieplutko...