Witam!
Ostatnie kilka dni bez cienia wątpliwości mógłbym przyporządkować do tych bardziej intensywnych, a to ze względu na moje wojaże po Dolnym Śląsku oraz Opolszczyźnie. Nie przedłużając, w dzisiejszym wpisie zapraszam Was na wirtualną wędrówkę ścieżkami Masywu Ślęży. Przed nami kilka górek i pagórków, tych łagodnych, jak i tych bardziej stromych, ale zapewniam, że będzie pięknie.
 |
Widok z wieży widokowej na szczycie Ślęży
|
Masyw Ślęży rozciąga się mniej więcej w połowie drogi między Wrocławiem a Świdnicą. Jego najwyższą górą jest Ślęża wznosząca się na wysokość 718 m.n.p.m., której zdobycie stanowi oczywiście najpopularniejszy cel turystów.
Wejście na Ślężę najlepiej rozpocząć w podwrocławskiej Sobótce, niewielkim miasteczku wznoszącym się u stóp ślężańskiego masywu.
 |
Sobótka widziana z okolic Przełęczy pod Wieżycą
|
 |
Kościół św. Anny
|
 |
Kamienny niedźwiedź ze szczytu Ślęży jest symbolem miasteczka
|
Na najwyższy szczyt masywu można dostać się kilkoma trasami. W moim przypadku, po dojściu polną ścieżynką pod Dom Turysty PTTK na Przełęczy pod Wieżycą, dalsza wędrówka wiodła czarnym, a następnie czerwono-żółtym szlakiem. Wejście okazało się dość przyjemne, jak na zdobywanie szczytów wręcz wymarzone, jedynie ostatni etap wymagał pokonania dość zdradliwego rumowiska na bardziej stromym zboczu. Podsumowując jednakże, czarny w połączeniu z czerwono-żółtym to strzał w dziesiątkę, zwłaszcza dla górskich żółtodziobów.
 |
Ta bezlistna brzoza na lazurowym tle wygląda niesamowicie...
|
 |
Przez większą część czarnego szlaku było niemal płasko...
|
 |
Jedno ze ślężańskich źródeł, źródło Joanny; ich wody bogate są w przeliczne pierwiastki chemiczne, nawet radon!
|
 |
Pod ślężańskimi modrzewiami grupami rosną żółte maślaki
|
 |
Niedaleko zmiany szlaku na chwilę wychodzi się z lasu
|
 |
Ostatnie podejście przed zdobyciem Ślęży
|
Około pół godziny drogi przed ślężańskim szczytem, już na czerwono-żółtym szlaku, turystom ukazuje się jedna z wizytówek całego masywu, a mianowicie Panna z Rybą oraz Niedźwiedź. Obie rzeźby są celtyckimi posągami kultowymi powstałymi między 400 a 200 r.p.n.e.
 |
Rzeźby są zadaszone i ogrodzone
|
Około dwugodzinny marsz powinien wystarczyć, aby zdobycie najwyższego szczytu Masywu Ślęży stało się faktem. Na wierzchołku od razu w oczy rzuca się Kościół Nawiedzenia NMP z XII wieku, a także Dom Turysty PTTK z 1908 roku. Spacerując polaną warto również podejść pod kolejny posąg kultowy, Niedźwiedzia, symbol ślężańskiej ziemi, a także Krzyż Milenijny wznoszący się tuż obok. Około 100 metrów na południe od szczytu stoi wieża widokowa z której rozciągają się przepiękne widoki na Dolny Śląsk.
 |
Pieczątka ze ślężańskiego szczytu...
|
 |
Kościół na szczycie Ślęży
|
 |
Kapliczka upamiętniająca dolnośląskie obchody 1050-lecia chrztu Polski na Ślęży
|
 |
Widok na Dom Turysty PTTK
|
 |
Niedźwiedź
|
 |
Krzyż Milenijny
|
 |
Widoki z wieży widokowej...
|
Wędrując po Masywie Ślęży, warto zdobyć także Wieżycę, niższą, choć niemniej wymagającą sąsiadkę Ślęży. Aby tego dokonać wystarczy po prostu cały czas trzymać się żółtego szlaku i prędzej, czy później oczom ukaże się jej znak rozpoznawczy, czyli piętnastometrowa wieża Bismarcka z 1907 roku. Na wzniesienie zdecydowanie łatwiej jest dotrzeć w trakcie wejścia, ponieważ szlak od strony Sobótki należy do tych mocno stromych, co w połączeniu z wystającymi zewsząd luźnymi kamieniami zapewnia dawkę niepotrzebnego stresu.
 |
Wieża Bismarcka na Wieżycy
|
 |
Zbocza Wieżycy porasta przepiękna dąbrowa z klonem oraz lipą...
|
Ślęża jest miejscem pełnym tajemnic oraz legend, które wyrosły na tym niezwykłym, wręcz magicznym gruncie. Wyjątkowość okolicy wiąże się z niejaką symbiozą między pradawnymi, słowiańskimi wierzeniami, a rozwojem chrześcijaństwa na śląskich ziemiach, która mimo licznych konfliktów jest dość trwałą.
Jeśli zaś o ślężańskich legendach mowa, to przytoczę jedną z bardziej znanych, Legendę o Pannie z Rybą, tutaj wersja pana Mirosława Kraffta...
W dawnych czasach trzymano na bogatych dworach oswojone niedźwiedzie, również w warownym zamku na szczycie Ślęży, gdzie mieszkał wojewoda Piotr Włostowic z żoną Marią, znalazł się ten groźny zwierz. Jeden z oswojonych, trzymanych od małego w niewoli niedźwiedzi, był szczególnie lubiany przez wszystkich mieszkańców zamku za swoją chęć do zabawy i łagodność. Wyróżniał się tym, że nad miód przedkładał świeże ryby. Codziennie więc świeżą rybę wyłowioną z Czarnej Wody, przynosiła zwierzęciu młoda dwórka żony Piotra Włostowica.
Zazwyczaj niedźwiedź zabawiał najpierw dwór, a następnie w nagrodę dostawał poczęstunek. Jednak pewnego razu zwierzę było czymś rozdrażnione, a dwórka nie zauważyła jego nastroju. Zaczęła się z nim, jak zazwyczaj, droczyć ni to dając, ni zabierając poczęstunek. Niedźwiedź, który akurat nie miał ochoty do zabawy, złościł się coraz bardziej.
Nagle rzucił się, aby odebrać dziewczynie posiłek. I wtedy stała się rzecz straszna - długa, ozdobna szpila, wpięta w suknię wbiła się zwierzęciu w oko. Niedźwiedź zaryczał dziko i w ataku szału zadusił młodą dwórkę. Również sam, zraniony śmiertelnie, padł martwy obok dziewczyny. Na pamiątkę tego zdarzenia Piotr Włostowic, rozkazał wyrzeźbić postać dwórki podającej rybę niedźwiedziowi i samego niedźwiedzia u jej stóp.
 |
Panna z Rybą
|
Przy Domu Turysty PTTK na Przełęczy pod Wieżycą znajduje się niewielki Ogród Bajęd w którym to można poznać więcej legend, a także podziwiać wspaniałe drewniane rzeźby przedstawiające ich bohaterów, całość robi wrażenie...
 |
Czarownica ze Stolnej
|
 |
Bolesław Chrobry
|
 |
Piotr Włostowic
|
 |
Paprociowi starcy
|
Zdecydowanie warto odwiedzić ten jakże urokliwy zakątek Polski...
Pozdrawiam serdecznie i do napisania! ;)
