A na imię mu było Pucuś...

Witam!
Przez wyzwanie urodzinowe, nie miałem za bardzo czasu pisać o swoim osiągnięciu z tej zimy.
Wiadomo, śnieg już stopniał, ale jeszcze tydzień temu można było podziwiać białe śnieżyce i piękne, różnokształtne i krystaliczne płatki.
24 stycznia był przedostatnim dniem ze śniegiem. Wtedy to właśnie postanowiłem ulepić swojego pierwszego bałwana. Oczywiście - kiedyś już to robiłem, ale zawsze ktoś mi w tym pomagał. Tydzień temu jednak, po raz pierwszy ulepiłem śnieżnego potworka sam - od stóp do głów.
Zacząłem turlać pierwszą kulę. Wydawało mi się, że są to okropne męczarnie, że kula wcale się nie powiększa. Po 10 minutach jednak urobiła mi się sporej wielkości śnieżna kula.
I tak samo - druga i trzecia. Problem był jedynie z podniesieniem i prawidłowym ustawieniem kolejnych kul, ale jakoś sobie poradziłem.
Później wziąłem z lodówki marchew i z piwnicy węglowe kamyczki. Wróciłem pod kule i zacząłem układać, formować, wyrównywać i gładzić.
Trochę to trwało, bo węgiel odpadał, musiałem dużo rzeczy poprawiać, ale koniec końców tchnąłem w bałwanka życie.
Po tym dałem na jego głowę mój wyjątkowy garnek. Wyjątkowy, bo ozdobiłem go sam. W tamte wakacje wziąłem ze stodoły stary garnek, wymalowałem go białą emulsją i ozdobiłem kolorowymi kwiatkami, rodem z Zalipia.
Nazwałem go Pucuś. Czemu? Nawet sam nie wiem, ale może dlatego, że wyglądał jak taki mały, biały grubasek? Chyba dlatego.
Najpierw "trzymał" flagę polską. Prawdziwy patriota... Ale wiadomo, flagę należy traktować z szacunkiem, więc zaraz po flagowej sesji, przekazałem mu niebieską miotełkę - sprzątacz.
Niezależnie co miał wbite, wyglądał uroczo! Od razu go pokochałem.
Zresztą sami zobaczcie! Mam parę zdjęć z bałwankowej sesji.

No, ale cóż... Powracające plusowe temperatury, dosyć ciepła noc, i troszkę nietrwała konstrukcja, spowodowała, że nazajutrz rano zobaczyłem to...

Powiem, że spodziewałem tego, ale nie tak szybko! Nie po paru godzinach! No ale prawa natury są bezlitosne... Jak ma się coś topić, to się topi i człowiek tego nie zatrzyma (no może jakby ktoś włożył bałwanka do zamrażalnika, ale kto by tak zrobił?). Jak coś rośnie nowego, to rośnie. Jak coś umiera, to coś umiera... To są właśnie takie uniwersalne prawdy o prawach natury - człowiek niczego nie zatrzyma na siłę.
Pucuś ostatecznie stopniał 27 stycznia, tj. 3 dni po jego ulepieniu. Nie chciałem niszczyć tego "szkieletu" - niech się stopi. Wziąłem jedynie garnek, marchewkę i węgielki, żeby nie śmiecić na ogrodzie. Z jednego węglowego kamyczka narysowałem jednej kulce oczka, nosek i buźkę. I tak topniał...

A Wy? Ulepiliście już bałwanki w tym roku? A może wykonaliście jakieś inne śnieżne cudo? Piszcie!

Na koniec przypominam o wyzwaniu urodzinowym. 3. część trwa do 13 lutego. Przewodnim tematem jest kolor niebieski. Możecie zrobić: niebieskie danie, zdjęcie kojarzące się Wam z kolorem niebieskim, wiersz o "niebieskiej" tematyce lub niebieską robótkę artystyczną.
Liczę na Was. Dostałem już parę prac i muszę powiedzieć, że zaczęliście z wysokiego C.
Więcej i regulamin w wyróżnionym poście na pasku po prawej stronie bloga. :)

Pozdrawiam Was i do zobaczenia!