Kraina lat dziecięcych

Witam!
Ostatni tegoroczny czerwcowy poniedziałek płynie pod jasnoniebieskim sklepieniem i delikatną tarczą słoneczną. Przeraża nieco fakt, że znów nadciąga w nasze rejony afrykańskie powietrze, ale jak zima pokazuje swą potęgę pod postacią śnieżyc i dużych mrozów, tak lato też gorsze chce nie być i charakter swój pragnie także pokazać - ważne, aby pić dużo wody i nie eksponować się zbytnio na pełne słońce, a i takie ciężkie dni nie będą nam straszne.

Kilka dni temu nasza wieś gościła całą parafię na procesji Bożego Ciała - było to wielkie dla naszej malutkiej społeczności wydarzenie. Pisałem o tej pięknej uroczystości w ostatnim poście, który przyjęliście bardzo miło, a jego zasięgi przekroczyły dość duże granice mojej wyobraźni, za co po raz kolejny bardzo dziękuję.
Teraz, gdy już te emocje nieco ucichły, zapraszam Was serdecznie w podróż do mojej krainy lat dziecięcych... Nie bez powodu nawiązuję tu do słów z Epilogu w Panu Tadeuszu Mickiewicza, ponieważ jak dla niego, tak i dla mnie miejsce z którego pochodzę, w którym żyję, którego jestem drobną cząstką, jest dla mnie synonimem nieskończonego piękna, sielanki i najsłodszej miłości, bo do małej ojczyzny.
Wiele zdjęć będzie Wam pewnie znajomych, ale niech to będzie również post pięknie podsumowujący nasze małe wcześniejsze spacery po mojej krainie...


Aby przybliżyć Wam nieco historię Cichawy, zacytuję część opracowania historyczno-heraldycznego Włodzimierza Chorązkiego, którego jeden egzemplarz trzymam od lat kilku na jednej z półek mojej biblioteczki:

CICHAWA - ok. 680 mieszkańców. (Cychaua - 1375, Czychawa - 1470-80, 1529, Czichawa - 1530, 1581, 1629, Cichawa - 1680). Wieś położona w północnej części gminy [Gdów], na skraju Wysoczyzny Wielicko-Gdowskiej.
Cichawa powstała we wczesnym średniowieczu, ale pierwsza źródłowa wzmianka pochodzi z falsyfikatu, w którym wzmiankowano ją przed rokiem 1310. Wieś od początku istnienia należała do parafii p.w. Wniebowzięcia NMP w Niegowici i w całości należała do dóbr rycerskich. W latach 1375-1400 wzmiankowani są w źródłach właściciele: Jakusz i jego syn Zygmunt z Paczółtowic herbu Topór. Od roku 1400 w Cichawie pojawiają się przedstawiciele herbu Półkozic. Będą tu obecni ponad 230 lat. W latach 1400-1457 wzmiankowani są Mikołaj Marszowski oraz jego dzieci: Piotr i Jan zwany Chamiec oraz córka Katarzyna. 
Jan Długosz w "Liber Beneficiorium" (1470-1480) wspomina tę wieś w parafii Niegowić, ale nic nie pisze o stosunkach własnościowych i właścicielach. Niewykluczone, że na początku XVI wieku wieś należała już do Adama Niewiarowskiego, a następnie do jego syna. W roku 1552 dochodzi do podziału majątku po seniorze Adamie, przy jego synu zostaje wieś Cichawa. Po jego śmierci dziedzictwo obejmuje jego żona.
Rejestr poborowy z 1581 roku podaje, że wieś należy do Jędrzeja Kmity herbu Szreniawa. We wsi było 9 łanów kmiecych, 3 zagrody z rolą, 2 komorników bez bydła, 1 rzemieślnik oraz 1 karczma na jedną czwartą łana. W roku 1595 właścicielem dóbr był Stanisław Niewiarowski herbu Półkozic. Rejestr poborowy odbył się również w latach 1629 oraz 1680, kiedy to wieś należała do Antoniego Zygmunta Trembeckiego i żony. We wsi w tym czasie było osiem i pół łana kmiecego, młyn z kołem dorocznym, 3 zagrody z rolami, 2 komorników bez bydła i 2 rzemieślników.
W końcu XVII wieku Cichawa znalazła się w posiadaniu rodziny Żeleńskich herbu Ciołek. Pozostawała ich własnością do II wojny światowej.

Taka to historia mojej wsi do II wojny światowej... Ja jednak chciałbym Wam pokazać oraz przedstawić kilka miejsc, bez których Cichawa byłaby niekompletną i mniej ciekawą - ślady historii, pięknej historii, wszechmocnej natury i jej wyjątkowych darów, a to wszystko uzupełnione legendą o cichawskim kościółku, który ponoć dawno, dawno temu się tu wznosił.

Pierwszym urokliwym, lecz niestety zapomnianym i zaniedbanym miejscem jest dwór z 1935 roku oraz park z przełomu XIX i XX wieku.
Od zawsze pamiętam, jak z wielkim sentymentem moja mama wspominała o tymże miejscu, jak pięknie wracała do tych chwil, kiedy tamte tereny przeżywały swoją młodość oraz największą świetność. Majestatyczny, nienagannie wyglądający cichawski dwór do którego prowadziły ścieżki ocienione wielkimi lipami, dębami, a obok wspaniały park pełen zieleni, drzew, krzewów, którego centralną część stanowił mały staw - latem był wspaniałym kąpieliskiem, zimą - lodowiskiem. Miejsce to ściągało całą wieś, od pierwszej do ostatniej uliczki, wszyscy się tam cieszyli życiem, radowali i podziwiali piękno przyrody. Dzisiaj niestety już tak nie jest - dwór wraz z parkiem przeszedł w prywatne ręce, wszystko odgrodzono od reszty wsi, i tak z roku na rok można było obserwować powolny, ale nieodwracalny upadek owej świetności.
Zawsze mi smutno, gdy mijam to miejsce, bo wiem jaki miało ono potencjał i jaką miłą miał historię... Jednak z takim faktem rzeczy należy się pogodzić, a może kiedyś czas renesansu dotrze również tam i naprawi przeszłe błędy...

Ścieżka prowadząca do dworu

Ścieżka niegdyś prowadząca wokół stawu

Kiedyś ponoć w tym stawie i pobliskiej rzeczce było mnóstwo raków!


Widok na wieś i rzadkie już niestety krówki

Kolejnym punktem na mapie mojej wsi jest pomnik świętego Floriana stojący na grzbiecie dolinki od południowej strony, do którego z wyasfaltowanej dróżki prowadzi mała ścieżka, którą opiekują się smukłe lipowe drzewa. Z miejscem tym wiąże się pewna legenda...
Dawno, dawno temu nad Cichawą górował drewniany kościółek, który zawsze wypełniony był wiernymi i zawsze płynęły z niego czyste jak kryształ dźwięki religijnych pieśni. Pewnego razu, podczas jednego z niedzielnych nabożeństw powstała w ziemi ogromna szczelina, kościółek nagle zaczął się zapadać pod ziemię, wraz z mieszkańcami wsi, którzy nie zdołali się uratować, ponieważ tak szybko i niespodziewanie się owa rzecz zadziała. Po dziś dzień, podziwiając pomnik św. Floriana stojący na miejscu starego kościoła, można usłyszeć, jak z głębi ziemi wierni wyśpiewują  najpiękniejsze pieśni...
Sam mimo wielu prób i starań jednak nigdy owych pięknych dźwięków nie usłyszałem, ale kiedyś może słowa legendy się potwierdzą...
Pomnik postawiono na przełomie XVIII i XIX wieku, a jego fundatorką była właścicielka Cichawy i Dąbrowicy.







W innej części Cichawy stoi budynek starej szkoły, w której już od ponad 10 lat dzwonek niestety nie dzwoni... Ja miałem ogromne szczęście, że byłem przedostatnim rocznikiem, który mógł uczyć się za murami tej placówki pod ogromną, wiekową lipą. Przez trzy lata mogłem stać się małą częścią bogatej historii tejże szkoły - mogłem przetańczyć tam swój pierwszy bal karnawałowy, mogłem poznać pierwsze słowa po angielsku, mogłem po raz pierwszy zagrać na małym boisku w piłkę... te wspomnienia zostaną ze mną na zawsze, mimo że miałem wtedy sześć, siedem wiosen. Ostatnio, gdy miałem przyjemność wejść ponownie do tej wiejskiej szkółki z urokliwą biblioteką na drugim piętrze, zakręciła się łezka w oku...
W latach 1948-1949 w cichawskiej szkole religii uczył ksiądz Karol Wojtyła, który potem, jak dobrze wiecie, został papieżem - Janem Pawłem II, jednym z najważniejszych Polaków w dziejach naszej historii. Niegowicka parafia bowiem pod którą należy moja wieś, właśnie w tych latach gościła młodego Wojtyłę jako wikariusza - była to jego pierwsza parafia po święceniach kapłańskich w listopadzie 1946 roku. Rok temu odsłonięto nawet pamiątkową tablicę wmurowaną w ścianę budynku szkoły upamiętniającą to ważne wydarzenie...



W północnej części Cichawy, na środku jednego z pszenicznych pól, w cieniu kolejnej olbrzymiej lipy, wybudowano cmentarz wojenny, cmentarz wojenny nr 333 z okresu I wojny światowej.
Jest to niewielka nekropolia o powierzchni 2 arów, na planie kwadratu o boku 14 metrów.  Pomnikiem centralnym jest stojący na postumencie, przy ogrodzeniu od strony północno-wschodniej, krzyż. Poniżej niego znajduje się współczesna tablica z następującym tekstem:

CMENTARZ WOJENNY CICHAWA
1914-1915
KRIEGERFRIEDHOF CICHAWA
– WY, COŚCIE PADLI ZA OJCZYZNĘ W BOJU
WRÓG CZY PRZYJACIEL – DOKONAWSZY CZYNU
ŚPIJCIE ZŁĄCZENI W TEJ ZIEMI POKOJU -

Pochowano na nim 8 żołnierzy austriacko-węgierskich z 55 pułku piechoty oraz 13 i 14 batalionów strzelców polowych. Spoczywa tutaj także 44 żołnierzy rosyjskich. Polegli oni w dniach 6, 10 oraz 13 grudnia 1914 roku (https://pl.wikipedia.org/wiki/Cmentarz_wojenny_nr_333_%E2%80%93_Cichawa).
O tym cmentarzu kilka razy wspominałem Wam na blogu, na przykład przy okazji obchodów stulecia odzyskania niepodległości przez Polskę. Piękne miejsce, ze smutną, lecz wielką historią...

Cmentarz "cholerny" jesienią...

"Cholerny" - tak u nas się mówi na ten cmentarzyk, gdyż spoczywają tu żołnierze, którzy pomarli na cholerę

...i zimą






Mówiąc o Cichawie, opowiadając o niej wspaniałe historie, chwaląc ją, nie sposób zapomnieć o wyjątkowych darach Matki Natury, które czynią wieś symbolem sielanki i beztroski. Niewielki las - Podskale, większy cichawski las pełen podgrzybków i zwierzyny, a także ogromne pasy pszenicy, kukurydzy, owsa i jęczmienia poprzecinane niewielkimi piaszczystymi dróżkami i ozdobione kwieciem szkarłatnego maku, szafirowego chabra, śnieżnobiałego rumianka i purpurowej wyki czynią moją wieś najpiękniejszą idyllą jaką można sobie tylko wyobrazić. Nie bez powodu właśnie na cichawskich łąkach i polach po raz pierwszy od kilkudziesięciu lat zaobserwowano na ziemiach polskich dropia, ale też inne bardzo rzadko spotykane ptaki jak śniegule, siewki złote, kobczyki, czy górniczki...
Tam gdzie króluje łąka, pole, najpiękniejsze dźwięki wznoszą delikatny szmer kłosów pszenicy i innego zboża, słodkie trele słowików, skowronków, wilg, czy przyjemny szelest lip, dębów, grabów w okolicznych lasach i zagajnikach... tam pełnię władzy ma natura i to jest najwspanialsze.

Las cichawski





Łąki, pola...







Wiosenne Podskale...


Staw widziany ze ścieżki na Podskalu

Zimowe Podskale...

Dziękuję, że razem ze mną odbyliście ten wyjątkowy wirtualny spacer... Pozdrawiam Was letnio, słonecznie i do zobaczenia!

Komentarze

  1. Mieszkasz w pięknej Krainie. Odbyłam z Tobą ten spacer i kolejny raz byłam z Ciebie dumna. Jesteś młodym, zdolnym Człowiekiem i myślisz, i czujesz tak pięknie.
    Wiele pięknych miejsc tam macie, ale największa radość to fakt, że Ojciec Święty spacerował po Waszej Ziemi- tego Wam nikt nie zabierze.

    OdpowiedzUsuń
  2. Przepiękne miejsce :) dziękuję za udział w mojej zabawie :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Piękne te Twoje miejsce na ziemi, o bogatej i niezwykłej historii. Dziękuję, że mogłam tyle ciekawostek się dowiedzieć. Pozdrawiam Ciebie Maks serdecznie!

    OdpowiedzUsuń
  4. Piękna wirtualna wycieczka w Twoje okolice. Najcenniejsza informacja to oczywiście ta o naszym Papieżu:)

    ps. W podpis pod zdjęciem cmentarza chyba wkradł się chochlik;)

    Pozdrawiam serdecznie z UK:)

    OdpowiedzUsuń
  5. Piękne to Twoje miejsce na Ziemi...Widziałam je wielokrotnie (chociaż nie dosłownie to), bo jeździliśmy przez wiele lat do Hotelu dla zwierzaków w Wieliczce, gdzie nasz Cezar spędzał "urlopy"...A że zawsze urządzał "cyrk" w samochodzie, więc podróż zawsze odbywała się okrężnymi i plenerowymi drogami...;o)

    OdpowiedzUsuń
  6. Przepięknie opowiedziałeś o swoim miejscu na ziemi!
    Jest powód do dumy,że właśnie w cichawskiej szkole religii uczył Karol Wojdyła.
    Bardzo ładna legenda o drewnianym kościółku.
    Śliczne zdjęcia ozdabiają ten urokliwy post!
    Pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  7. Dziękuję za wspaniałą wirtualną wycieczkę i przybliżenie informacji o Twojej małej ojczyźnie. Pozdrawiam serdecznie.:)

    OdpowiedzUsuń
  8. Dziękuję za ten sentymentalny spacer po Twoich miejscach tak bliskich sercu. Za pewne każde z nas ma takie swoje miejsca z lat dzieciństwa. Każdy powinien pamiętać gdzie jego ziemia rodzinna, szczególnie kiedy tak często wyjeżdżamy w daleki świat.

    OdpowiedzUsuń
  9. Urocze miejsca z piękną historią. Wspaniale nam opowiedziałeś o swoim miejscu na ziemi.
    Gorąco pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  10. był mi bardzo miło z toba pospacerować,dziękuję

    OdpowiedzUsuń
  11. Piekna okolica,sielsko,sama natura.Do lasu to mam kawał.Moje wspomnienia z dzieciństwa tylko w głowie gdyż namacalnych miejsc juz nie ma.Na polach i łąkach gdzie ganialiśmy stoją domy jednorodzinne i blokowiska ( w jednym mieszkam ja ).Była rzeka psinka ,wtedy czysta ,latem do kąpania, zimą do ślizgania, wiosną wylewała na łąkę to wannami się jeździło .Babcia moja była producentem warzyw (śląska szałociorka), i tam też stoją bloki,sklepy,znikły moje ulubione tereny.Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  12. Mieszkasz w pięknym , uroczym miejscu . Dziękuję za spacerek i historię Twojej okolicy . Miłego dnia 😊

    OdpowiedzUsuń
  13. Pięknie opowiadasz i od razu przypomina mi się powiedzenie ,że oprócz tego o czym ważne jest jak się opowiada. A Ty to potrafisz. Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  14. Czyli niewielka miejscowość, a tyle w niej ciekawych miejsc :)Szkoda tylko niszczejącego pałacu, parku i szkoły ...

    OdpowiedzUsuń
  15. Piękna jest Twoja maleńka ojczyzna, Maksiu i pięknie o niej opowiadasz. Z wielką przyjemnością odbyłam z Tobą ten wirtualny spacer.
    Serdeczności posyłam.

    OdpowiedzUsuń
  16. Piękna miejscowość z bardzo interesującą historią. Maksiu, bardzo dziękuję za spacer po Twojej okolicy.
    Pozdrawiam serdecznie:)

    OdpowiedzUsuń
  17. Myślę, że każda miejscowość ma takie perełki, które warto przybliżyć innym.
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  18. Przepięknie opowiadasz o swoim miejscu na ziemi, pozdrawiam Ania

    OdpowiedzUsuń
  19. Dzięki za wieczorny spacer! Bardzo mi miło było, obejrzałam okolicę, poczytałam i zachwyciłam się tym, jak o swojej małej Ojczyźnie opowiadasz. Wspaniały post przygotowałeś!!!
    Pozdrawiam z podmuchem letniego wiaterku:))

    OdpowiedzUsuń
  20. Ślicznie, fajny i ciekawy spacer po okolicy, lubię tak chodzić po zakątkach naszej przyrody.:)

    OdpowiedzUsuń
  21. Przepiękna miejscowość...bardzo lubię takie okolice...pięknie piszesz :) Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  22. Czasem nie zdajemy sobie sprawy ile jest pięknych małych wiosek z bogatą historią, której wielu nie docenia. Miło było poznać twoją wioskę. Gdybym mieszkała trochę bliżej pewnie już bym tam była, żeby chwilę pospacerować i zobaczyć te miejsca na żywo. Szkoda, że dwór upada przez zapomnienie. Cmentarz, szkołę, tą piękną przyrodę wokół, na pewno to wszystko warto zobaczyć :)

    OdpowiedzUsuń
  23. Najbardziej pociągającą cechą w ludziach jest pasja. Ty ją masz. Twoje opowieści są wciągające jakbym spacerowała razem z Tobą tymi ścieżkami i słuchała Twoich opowieści 😀

    OdpowiedzUsuń
  24. Wspaniałe miejsce,cudnie pokazałeś swój kawałek świata, pięknie opisany, okraszony świetnymi zdjęciami :)
    Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
  25. Dwór i park to zdecydowanie miejsca, które bym odwiedziła, bo kocham wszystko co wiąże się z XIX wiekiem. Piękne miejsce, wspaniale to opisujesz. Miłego dnia:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Również będę zaglądać częściej, też dołączam do grona Twoich obserwatorów tutaj i na fb, miłego dnia:)

      Usuń
  26. Z każdego słowa przebija się miłość do miejsca. Cudownie piszesz o tym co kochasz...
    Piękne zdjęcia.
    Ujęło mnie podanie o zapadającym się kościółku...

    OdpowiedzUsuń
  27. Musicie być dumni, że to w waszej wsi zaczynał swoją posługę Karol Wojtyła. Mieszkasz w pięknej okolicy, smutne jest to, ze dwór jest zaniedbany, ot, gorzka rzeczywistość.
    Pozdrawiam.:))

    OdpowiedzUsuń
  28. Beautiful and serenity village!!

    Greetings

    OdpowiedzUsuń
  29. W pięknym miejscu wyrastałeś. Miło było wędrować Twoimi ścieżkami, podziwiać piękne widoki i zadumać czasami. Dobrze, ze o historii Twojej wsi pamiętasz i jej ważność doceniasz.Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
  30. Przepięknie pokazałeś i opisałeś swoją małą ojczyznę :-)
    Pokazałeś same jej zalety co świadczy o tym jak bardzo kochasz to miejsce :-)

    OdpowiedzUsuń
  31. nice article my friend..
    please visit my blog too

    OdpowiedzUsuń
  32. Niby niewielka wieś, a ileż pięknych miejsc w niej się znajduje, aż trudno uwierzyć. A i nazwa niezwykle oryginalna. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  33. Piękne i magiczne miejsce. Cudownie pokazałeś i opisałeś swoje rodzinne strony.
    Pozdrawiam cieplutko :)

    OdpowiedzUsuń
  34. Masz szczęście mieszkać w małej ale bardzo urokliwej miejscowości.

    Z chęcią poczytałam o jej historycznych perypetiach. Szkoda, że dworek jest zaniedbany, bo byłoby tam pięknie :).
    Musicie być dumni, że papież swoją posługę zaczął od Waszej parafii :).

    Zazdroszczę Ci widoku pięknych kwiecistych łąk :).

    OdpowiedzUsuń
  35. Dziękuję za odwiedziny na moim blogu i za piękny spacer po Twojej krainie.Takie widoki to balsam dla oczu dla kogoś kto mieszka w blokowisku.
    Pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  36. Cudowne zdjęcia - część z nich przypomniała mi moje dzieciństwo na wsi.

    OdpowiedzUsuń
  37. Bardzo nastrojowo... choć sama mieszkam w 'wielkim mieści' bardzo lubię takie klimaty - lasów, pól, uroczych zakątków, dawnych dworów... :) wspaniały spacer, i bardzo bogata historia regionu :)

    OdpowiedzUsuń
  38. Mieszkasz w niezwykle urokliwym miejscu :)

    OdpowiedzUsuń
  39. Piękne miejsce, świetne zdjęcia... pozdrawiam...

    OdpowiedzUsuń
  40. Piękne jest to Twoje miejsce na Ziemi.
    Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  41. Ekhm..., zwróć uwagę na podpis pod zdjęciem cmentarza, bo jakiś chochlik spłatał Ci psikusa :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jeśli chodzi ci o słowo "cholerny", to nie jest to chochlik, tak potocznie się o nim u nas mówi, ponieważ spoczywają tam żołnierze, którzy pomarli na cholerę, a jeśli inny chochlik, to proszę mi wskaż jaki haha! Pozdrawiam! ;)

      Usuń
  42. Magiczne miejsce. Bardzo lubię takie miejsca. Przyjemnością jest posiedzieć nad takim jeziorkiem. Urocze fotki. Nie mogę wyjść z Twojego bloga 😀😀😀

    Pozdro od Wawelskiego

    OdpowiedzUsuń
  43. Coś niesamowitego. Moja Wieś. To miejsce dokąd świat dzieciństwa i niegdysiejszego uroku tak przyciąga. Wielki szacun za tak piękny i poetycki sposób ukazania jej uroków !
    Pozdrawiam Serdecznie

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Bardzo dziękuję za każdy pozostawiony komentarz!

ARCHIWUM POSTÓW

Pokaż więcej

Translate

Obserwatorzy Bloga

Dziękuję za każdy głos! To mnie motywuje!

Moi psi strażnicy: Rudi (2013-) i Berek (2005-2022)

Kategorie

W moim ogrodzie Podróże Małopolskie Moja poezja Ptaki Wiersze Pola Zima wiosna 2017 Rośliny życzenia Kraków Kwiaty Spacer Grzyby Rynek 2016 Zamek 2019 Góry Jesień Wiersz Wyniki wakacje Grusza Lato Przemyślenia święta Podróż Roku Inne Kościół Las Wieś wielkanoc 2018 Blog Boże Narodzenie Ciasto Dobczyce Rudi Zachód Słońca Cmentarz Kot Ssaki podsumowania 3. urodziny Konkurs Lasek Mama Moje przygody Motyle Owady Planty Podziękowanie Polska Skansen Urodziny W moim domu Wspomnienia 2020 Kiki Nowy Rok Pole Rocznica Ruiny zamku Rzeka Sentymenty Maksa Studia Wiosenno-letnie wyzwanie u Maksa Zalipie Żonkile Artystycznie Beskid Wyspowy Chatki Chmury Cudo Kapliczka Koronawirus Leśniczówka Malowane Opowiadanie Pies Puszcza Statystyki Tata Tulipany Wschód Słońca Wspomnienie Wyzwanie urodzinowe Zjawiska pogodowe Śmierć 2021 Beskidy Bez Candy Chinkali Droga Historia Jan Paweł II Katedra Lanckorona Lekarski Luty Maj Nauka Niepołomice Panorama Pieniny Plany Pomniki Prezent Przedwiośnie Przepis Ratusz Rozdanie Sierpień Skalniak Staw Szlak Zioła Śnieg Basia Wójcik Bałtyk Bitwa Bochnia Brzozy Cichawa Czosnek niedźwiedzi Dolina Raby Dynia Fiołki Jabłoń Jedzenie Jezioro Kazimierz Wielki Krajobraz Krokusy Krościenko Lipa Listopad Majówka Matura Medycyna Morze Mury Muzeum Niebo Pałac Pielgrzymka Pierniczki Polskie bociany Pomnik Pomorskie Pomorze Przebiśniegi Rower Rzepak Stare Miasto Słońce Talent Tenis Trzy Korony Wawel Wał Ruda Wielkopolskie Wieża Wisła Wrocław Wycieczka Zachwyt Zboża Ziarnopłony Zielono przyroda ptaki na flagach wielka sobota zdjęcia Ścieżka Śląskie 2023 4. urodziny 5 miejsc Akademia Muzyczna Aleja Gwiazd Babia Góra Bazylea Bałwan Berek Biedronka Bieszczady Bocian Boże Ciało Budki Budleja COVID-19 Choinka Clematisy Czarny bez Dolina Prądnika Dolnośląskie Domek Drzewa Dunajec Dwór Ferie Gady Gołoborze Grodkowice Grota Grudzień Hel Hiacynty Jagodzianki Jarmark Karolina Kózkówna Kartki Kasztany Kazimierz Klasztor Klomb Kolory Kościół Mariacki Krzewy Krzyż Kukurydza Lipiec Lipnica Murowana Lourdes Marysieńka Miłość Moje zdrowe życie Morwa Most Niedzica Nowodworek Obraz Odlot Ogród Ojców Opis Opowieść Ostrów Lednicki Owoce Oznaki wiosny Palma Pandemia Papierówka Papież Papuga Paź królowej Październik Pięknie Plaża Podskale Podziemia Powiśle Dąbrowskie Praktyki Procesja Przygotowania Przyjaciele Pytania Raba Rogale świętomarcińskie Ruduś Ruiny Rzeźby Różaneczniki Różaniec Rękodzieło Sanktuarium Sesja Sielanka Spotkanie Stokrotki Sukiennice Sylwester Syrop Szczawnica Szpaki Szpital Trasa Ukraina Warzywa Wierzby Wojna Wspaniałe Wypieki Wyprawy Zabawa Zadanie od Maksa Zbiorniki Zdrowo Ziemia Dąbrowska Zmiany jaszczurki jeże purchawice sierpówki Łysa Góra Ślimaki Średniowiecze Święconka Święto Niepodległości Żniwa 10 lat 100000 2015 3 maj 5. urodziny 6. urodziny 7. urodziny 8 lat 9 lat Agnieszka Radwańska Akrostych Album Alfa Altana Amfiteatr Anna Arthur Wellesley Artykuł BMI Balon Bazie Bazylia Bazylika Bałwankowo Berberysy Bezsenność Biało Biało-czerwone Biologia Bitwa pod Grunwaldem Bizony Bobolice Bobry Bociany Bogatka Brusznica Brzozowisko Buraki Bury Bułki Błękit Cele Chabówka Chaczapuri Chaos Chemia Chełm Chleb Chrząszcz Ciastka Ciastka orzechowe Ciężkowice Clafoutis Czarny Staw Czechy Czerwiec Częstochowa Część I Człowiek Dalgona Dawne dzieje Diabelski Kamień Diablak Dla artystów Dla kucharzy Dla poetów Dmuchawiec Dobro Docenione Dolina Białego Droga krzyżowa Drożdżowe Drzewo Dutch baby Dyskusja Dzieciństwo Dziewięćsił Dzień Mamy Fontanny Fotografia Francja Galette des rois Gdańsk Gdów Geografia Gniezno Gondola Gorce Gostynin Gotowanie Gołąb Goździki Grodzisko Grunwald Gubałówka Gwiazdy betlejemskie Góra Skrzynecka Góra Zamkowa Górki Góry Świętokrzyskie Głosowanie Horiatiki Huragan Huśtawka Iglaki Illzach Info Ja w Kuchni Jacuś Jadłospis Jajka Jarmuż Jasna Góra Jednosiwy Jerozolima Jesienne dary ogrodu Jesiony Jezioro Czchowskie Jezioro Dobczyckie Jezioro Rożnowskie Jiaogulan Jubileusz Język polski Kalorie Kalwaria Kanie Karmniki Kawa Kawiarnia Klucz do matury z biologii Koktajle Kolejka Kolekcja Kompot Kompozycja Komunia Święta Konfederacja barska Konie Konkurs Palm Wielkanocnych Kopiec Kraka Korona zapory Kraków-Łagiewniki Krogulec Krowa Krupówki Krzesławice Krzewuszki Krzywa Wieża Krzyż Milenijny Krzyżacy Krzyżówki Książka Księżyc Kuchnia Kujawsko-pomorskie Kundel Kura Kurczak Kurozwęki Kwarantanna Kwiecień Kładki Latarnia Lednica Legendy Lenistwo Lilak Lipnica Literatura London Eye Londyn Lot Lubczyk Lwów Majeranek Makro Marchew Marzec Marzenia Mazowieckie Mazurek Medugorje Melisa Melsztyn Mgła Michałki Mikołaj Kopernik Mirów Misje Mięta Mniszek lekarski Mniszki Mogielica Moi Przyjaciele Molo Monety Mróz Muchomory Muchołówka szara Mural Naleśniki Niebieski Niedziela Palmowa Niegowić Noc Norbertanki Nowy Wiśnicz Obserwacje Odpoczynek Odpowiedzialność Ogień Ojcowski Park Narodowy Olimpiada Omega Opactwo Opole Opolskie Opowieści Oregano Orzechy Ostrów Tumski Owca PDMD Parowar Patriotyzm Pelargonie Pietruszka Pisklęta Piwonie Pizza Plac św. Piotra Plebiscyt Pliszki Pociąg Podbiały Podgrzybki Podhale Podkarpackie Podróż pięciolecia Podziw Pokazy Polecie Pomnik św. Floriana Pomoc Pory roku Potok Powieść Pozdrowienia Poziomki Poznań Praca Praga Prom Prośba Przed Sylwestrem Przemijanie Przerwa Przygoda Przyszłość Pszczoła Pucuś Pustelnia Płazy Radość Refleksje Rejs Rokitnik Rozmaryn Rożnów Rukola Rzadkie Rzeźbiarstwo Rzym Rękawka Rżysko Samosy Sanki Sałatka Seler Sernik Sezon karmnikowy Sierpówka Sir Siła Skamieniałe Miasto Skałka Skocznie Smoleń Sopot Spisz Spokój Stajnia Staropolskie Stetoskop Styczeń Szacunek Szałwia Szczaw Szczepienia Szczepionka Szczepmy się! Szczerze Szczypiorek Szkoła Szlak Orlich Gniazd Szron Szwajcaria Sól Słonecznik Słowacja Słowianie Taize Tamy Tatry Tatrzański Park Narodowy Teatr Topola Toruń Tradycje Tropsztyn Tropy Turbacz Tymianek Ulubione Urbi et Orbi Uście Solne Wadowice Waga Warmińsko-Mazurskie Warsztat Wata cukrowa Watykan Wellington Arch Westerplatte Wetlina Widoki Wielka Brytania Wiewiórka Wieżyca Wigilia Wiszące mosty Witacze Wiązanki Wodospad Wow Wprowadzenie Wrzos Wyjazd Wytrzyszczka Wyzwanie Włochy Włóczęga ZOO Zakopane Zapora Zapowiedź Zasady Zawilce Zawoja Zaćmienie Zaćmienie Księżyca Zbiórka Zdjęcie Zegar Zwierzęta Zwyczaje Złoto dzwoniec filmy kosy magiczny czas porządki rudziki van Gogh Łatwe w uprawie Ławka Łąki Śliwa Ślęża Święci Świętojański Świętokrzyskie Święty Krzyż śpiew śpiew dzwońca św. Szymon święty Mikołaj Żołnierze i polegli Żurawki

Prawa autorskie

Wszystkie moje teksty i zdjęcia na blogu "Świat z mojej perspektywy" są chronione prawem autorskim na mocy: Dz. U. 1994 nr 24 poz. 83, Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wykorzystanie ich wymaga mojej zgody!

Agregator blogów przyrodniczych

Rozdane, powędrowało do Janeczki z Chwil Wytchnienia!

Rozdane, powędrowało do Jadzi Kluczyńskiej!

BLOG KULINARNY

TUTAJ ZAGLĄDAM