Początek końca, w końcu!

Witam!

Dzisiaj, po trwającej niemalże miesiąc sesji, mogę w końcu nabrać nieco głębszego oddechu i pozwolić swoim myślom popłynąć gdzie indziej niż między niekończące się kartki podręczników, atlasów oraz baz. Szykowałem się na niełatwe zadanie, ale mimo wszystko nie przypuszczałem, że ta sesja będzie aż tak nieznośna i męcząca. Sześć egzaminów, w tym jeden praktyczny z umiejętności przeprowadzania wywiadu oraz badania fizykalnego, dały mocno w kość. Tutaj nie chodzi nawet o tę liczbę, ale o sam fakt, że na drugim roku na medycynie jest sporo pobocznych, dość mało istotnych przedmiotów, które mając jakieś dziwne ambicje robią wszystko, by jak najbardziej uprzykrzyć i zszargać studenckie życie. 

Koniec końców wszystko udało się zdać w pierwszym terminie, a z dwóch najważniejszych egzaminów, z immunologii i biochemii, zgarnąłem piątki, więc teraz nie pozostaje nic, tylko się cieszyć i odpoczywać.

Mimo trudności, mimo tych bezdennych pokładów wiedzy, które w jakiś sposób należało przyswoić, przedostatni dzień zimowej sesji okazał się być dla mnie bardzo szczęśliwym i przełomowym, ponieważ w końcu udało mi się zaszczepić przeciwko COVID-19! W końcu, bo jak na to, że należę do grupy zero, to pierwszą dawkę szczepionki otrzymałem dosyć późno, ale narzekać nie będę, bo w tym przypadku nie ma o co. No może w ostateczności mógłbym pomarudzić jedynie na kiepską organizację przy zapisach, ale że akurat moja uczelnia w chaosie organizacyjnym jest specjalistką, to czasu ani wersów na blogu tracić na to nie zamierzam.

Zdjęcie na tle szpitala uniwersyteckiego musiało być!

W szpitalu cała procedura przebiegła bardzo płynnie. Szczepienie poprzedzała krótka konsultacja z lekarzem oparta na kwestionariuszu, który należało wcześniej wypełnić w domu. Składa się on z kilkunastu pytań dotyczących między innymi aktualnego stanu zdrowia, czy ewentualnego kontaktu z wirusem z ostatnich 2-4 tygodni. 

 

Drugim etapem było szczepienie. Do szpitala warto przyjść w luźnych ubraniach, które łatwo i szybko można zdjąć, by odsłonić skórę na wysokości mięśnia naramiennego. Najważniejszy moment, czyli samo wkłucie i zaaplikowanie szczepionki, trwał dosłownie sekundy i co najważniejsze, był zupełnie bezbolesny, szczerze to ja nawet nic nie poczułem, a wyobrażałem sobie różne scenariusze.

 

Po wyjściu z pokoju szczepień udałem się do rejestracji, by potwierdzić przyjęcie szczepionki oraz  otrzymać tę już słynną karteczkę informującą o datach podania obu dawek. 

 

Przed opuszczeniem budynku szpitala musiałem jeszcze odczekać 15 minut w poczekalni obok, by wykluczyć możliwość ewentualnego omdlenia po szczepieniu.

 

Kończąc tę opowieść, to muszę zaznaczyć, że u mnie żadnych odczynów poszczepiennych nie było poza takim dyskomfortem o charakterze zakwasów w noc po szczepieniu. Od razu uspakajam, odczyn poszczepienny jest reakcją organizmu na podanie szczepionki, która daje znać, że nasz układ odpornościowy został aktywowany, czyli że wszystko jest na dobrej drodze, by wytworzyć mechanizmy odporności.

 

Za niecałe już trzy tygodnie przyjmę drugą dawkę szczepionki, naprawdę bardzo się cieszę z tego powodu, mam nadzieję, że ten moment będę mógł uznać za początek końca niedobrych czasów.

W oczekiwaniu na konsultację z lekarzem; udało mi się wcześniej dotrzeć, więc wszystko przebiegło szybko i sprawnie

Jeśli tutaj dotarłeś lub dotarłaś, to na pewno zastanawiasz się nad tym co powiem na temat szczepień na COVID-19 tak od siebie... 

 

Moralizować ani nawracać nikogo nie zamierzam, bo i tak ostatecznie każdy podejmie decyzję zgodną ze swoim światopoglądem i sumieniem. Nie ukrywam jednak, że mocno dziwi mnie fakt tej antyszczepionkowej nagonki, ta dość mocno już zaznaczona w pewnych kręgach niechęć przeradzająca się co jakiś czas w nienawiść jest dla mnie wyjątkowo niezrozumiała. Szczepionki są jednym z największych osiągnięć medycyny, to dzięki nim niemal całkowicie wyeliminowaliśmy ze środowiska wiele bardzo groźnych chorób, które niegdyś spędzały sen z powiek całej ludzkiej populacji. W obecnej pandemii szczepienia są najlepszą rzeczą jaka mogła się przytrafić, jest to jedyna słuszna droga ku końcowi stanu, który od niemalże roku wywraca naszą codzienność o 180 stopni. Cieszy mnie jednocześnie fakt, że praktycznie z dnia na dzień przybywa zwolenników, a ubywa przeciwników, głęboko wierzę, że ta tendencja będzie się utrzymywać i pozwoli ona powrócić do pełnej normalności, której przecież każdy pragnie.

Zachęcić mogę jedynie do dwóch rzeczy, po pierwsze do szczepień oczywiście, bo po prostu warto, powody wymieniłem powyżej, po drugie zaś do tego, by wiedzy na tematy związane z pandemią COVID-19 nie czerpać z mediów społecznościowych, czy filmów z YouTube, tylko ze sprawdzonych źródeł, które są opracowywane przez specjalistów, a nie spiskowców żerujących na ludzkim nieszczęściu. Nieprawdziwe treści, a ich jest w internecie mnóstwo, są bardzo szkodliwe, a przy tym dość groteskowe i, mówiąc kolokwialnie, żałosne.

Kończąc dzisiejszy wpis zapraszam do wzięcia udziału w noworocznym rozdaniu, które przedłużam do 22 lutego, a nuż ktoś się jeszcze skusi 😌

Aby wziąć udział, wystarczy:

• zabrać na swojego bloga baner rozdaniowy, znajduje się on na prawym pasku bocznym
• zagłosować w plebiscycie "Podróż Roku 2020", sonda wisi sobie również na prawym pasku na samej górze (w wersji na telefon zaraz poniżej ostatniego widocznego posta)
  
• wyrazić chęć udziału w komentarzu
  

Zapraszam bardzo serdecznie!

 

Tymczasem pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie i do napisania! 😊