Podskale i pola białym puchem obsypane

Witajcie moi czytelnicy!
Na początku taki zimowy akrostych stworzony przeze mnie:

Nasza zima wstała

Najpierw otwieram swe oczy,

Aż będą z letargu wybudzone.

Szczęśliwy cieszę się, że

Zima zastukała do naszych drzwi.

A więc szybko się ubieram,

Zabieram czapę, szal i termos.

I z radością wrota otwieram.

Mały ogród - cały zaśnieżony.

Altana okryta białym paltem.

Wiata lśni od bieli.

Sam jeszcze nie wierzę.

To się dzieje naprawdę!

Ale piękne daje dary!

Łaskawa ta nasza Pani Zima.

Aprobatą przyjmuję ten stan.

Taki wierszyk powstał. A dziś chciałbym Was wziąć na wycieczkę: na Podskale i pola niedaleko mojego domu.

Podskale, to taki wiejski lasek. Płynie tam mała rzeczka, jest staw, tamy bobra, nory lisów i piękne drzewa. Miejsce to czaruje o każdej porze roku. Bardzo często tam chodzę. Jest to taka oaza do przemyśleń, zastanowień... Można się napoić pięknem tamtejszej przyrody. Nie wiem, czy wiecie, ale pisałem o letnim Podskalu (więcej w TYM poście). Byliście zachwyceni. Zimowy lasek na pewno też Wam się spodoba. W spacerze towarzyszyła mi sąsiadka i jej wnuczek.

Do lasu weszliśmy od strony drogi.

Po przejściu paru metrów, ukazał się nam zamarznięty i ośnieżony staw, złamane drzewo i mały potok.

Po przejściu kolejnych dwustu metrów, na wysokości skrzyżowania dwóch dróżek, na rzece ukazała się tama bobrów, z dziwnymi tropami na lodzie. Z początku myślałem, że to bobrze łapy, ale okazało się, że to łapy kaczki krzyżówki. :D

Po przejściu przez most na potoku, opuściliśmy Podskale idąc dalej przez pola. W naszej wsi są one rozległe, dzikie i piękne. Myszołowy, jastrzębie, kląskawki, trznadle, sarny, dziki, jelenie, bobry, kaczki, gęsi - to tylko niektóre gatunki zwierząt żyjące na tym terenie. Ostatnio zaobserwowano na tych polach dropa! Ale o tym w innym poście.

 

Przy ostatnim zdjęciu możecie zobaczyć rząd drzew. Tam płynie rzeka, a na niej - bobrze tamy. Na odcinku kilometra jest ponad 5 tych tam. Dwie są używane, trzy pozostałe zostały zniszczone przez ostatnią powódź. Szczególnie jeden domek bobrów zachwyca, tzw. wyspa króla. Budowla składa się z tamy i utworzonej przez wyjątkowy przepływ wody wyspy. Wiele drzew w pobliżu tam ucierpiało wskutek bobrzego zwyczaju. Wszystko to można obserwować ze specjalnej ambony wybudowanej w ubiegłym roku.

Przy tamach przesiedzieliśmy ponad godzinę. Wracając, mijaliśmy zbiorniki. To w tym miejscu ponad dwa lata temu, psy zagryzły mojego ukochanego jamniczka. Dziś miałby jedenaście lat. :(

Przy zbiornikach rosną dzikie róże. Na białym tle, czerwone różane owoce wyglądają czarownie.

Wracając z wycieczki, zrobiłem jeszcze parę zdjęć pól. To w tych okolicach obserwowano dropa, śnieguły, siewki złote, kurhanniki, czy myszołowy włochate.

Zima potrafi być piękna a oto dowód. Uwielbiam chodzić w tamte miejsca. Według mnie są to cuda natury. W zimie biało, w lecie zielono od roślin i kolorowo od kwiatów. 
Kocham to!

Pozdrawiam Was i do zobaczenia! :)