Grusza, która wiele widziała, słyszała i przeżyła

Witam!
Zanim przejdę do sedna, chciałbym Wam serdecznie podziękować za wszystkie życzenia i komentarze pod ostatnim postem, który bije rekordy pod każdym względem. Dziękuję! :)

Jednak niestety - już po świętach. Trzeba wracać powoli do normalności, choć jeszcze nas czeka powitanie 2016 r., a także Święto Trzech Króli. Jest trochę tych świąt w tym okresie, ale dzisiaj już nie o tym. Dzisiaj chciałbym Wam przedstawić niezwykłe drzewo w moim ogrodzie - a mianowicie gruszę.
Założę się, że każdy z Was w ogrodzie ma swoje ulubione drzewo, z którym wiąże swoje wspomnienia, a także liczne przygody. Tak jest i w przypadku mojej rodziny. Dla nas bohaterka dzisiejszego postu jest miejscem niezwykłym.

Zacznę może od tego, że drzewo liczy sobie już około 70 lat! Zostało ono zasadzone zaraz po zakończeniu II wojny światowej przez mojego pradziadka - kawalera srebrnego orderu Virturi Militari, uzyskanego po I wojnie światowej.

Od niepamiętnych czasów rodzi fantastyczne gruszki - słodziutkie i miękkie. Zbiory są zazwyczaj na przełomie lipca i sierpnia, ale to też zależy dużo od pogody.

Moja mama, wspomina, że będąc małym dzieckiem, zawsze czekała właśnie na te gruszeczki - co roku obserwowała ich wzrost, opiekowała się nimi, aby było ich jak najwięcej. Dzisiaj to ja jestem tym opiekunem i dbam, aby każdy plon był jak najwspanialszy.

Pod koniec lat 70. ubiegłego wieku przyjechał na wakacje kuzyn mamy - młodzieniec, który był okropnym łobuziakiem. Bardzo lubił płatać figle i robić niespodzianki, najczęściej te negatywne. Pewnego razu, gdy został sam w domu (reszta pojechała końmi na pole), postanowił właśnie uciąć drzewo. Gdyby nie przyjechali z tego pola wcześniej, gruszy by już nie było. Plan się nie udał, lecz część drzewa została uszkodzona. Jako, że mój pradziadek był bardzo utalentowany artystycznie, postanowił zrobić w tym miejscu taką rzeźbę, która będziecie mogli zobaczyć na zdjęciach.

15 lat temu, tata wybudował mi obok drzewa huśtawkę, ponieważ byłem tak zafascynowany tym drzewem, że spędzałem tam bardzo dużo czasu. Huśtawka okazała się strzałem w dziesiątkę - całe dzieciństwo przesiedziałem na niej robiąc różne rzeczy i spędzając wiele chwil. Oprócz mnie, huśtaweczkę upodobali sobie również moi przyjaciele. Były to fantastyczne lata.

Dzisiaj może nie przebywam tam tyle, co kiedyś, ale często lubię sobie wziąć książkę, iść tam i spędzić mile popołudnie.

Na gruszy znajdują się też budki dla ptaków - mnóstwo budek, które postawił również mój tata. Ten system przypomina niejako ogrodowe ZOO. Na wiosnę i w lecie, część domków jest zajmowana przez szpaki, a druga część przez ptaszki typu sikorki, wróbelki itp. Na zimę, gdy szpaki odlecą, budki wynajmują kolejne pary sikorek.
Lecz od paru lat, w jednej budce mieszka wiewiórka! Ciągle ta sama - ciemnobrunatna z białym brzuszkiem. Uwielbiam ją obserwować, jak lata z drzewa na drzewo (mamy w pobliżu lasek), później schodzi na ziemię w poszukiwaniu orzechów laskowych, które jej rzucamy od czasu do czasu, a wieczorem wchodzi do budki i zasypia. I tak jest praktycznie codziennie.

Tak więc widzicie, jakie znaczenie ma dla nas to drzewo, jakim jest grusza. Owoce, dzieciństwo, ptaszki, wiewiórka, huśtawka, błogość - tyle tych rzeczowników, że wnioski nasuwają się same - jest to fantastyczne miejsce.

Koniecznie zobaczcie zdjęcia!

Grusza wiosną

Kwiaty

O zachodzie Słońca

Zimą

Oto i rzeźba

Huśtawka

Budki

A wy? Macie też swoje "przyjacielskie drzewa"? Piszcie koniecznie!

Przypominam, że do 30 XII, tj. środa, trwa plebiscyt na Podróż Roku! W tej chwili prowadzą Dobczyce, przed Londynem i Holandią.

Zapraszam Was również na mój drugi blog - kulinarny - Pysznie, smacznie, kolorowo! :)

Pozdrawiam Was i do zobaczenia! :)

Komentarze

  1. Urocze! Ja lubię lipę... miałam w ogrodzie wielgaśną... uwielbiam brzozy... uwielbiam świerki... ah, tak dużo drzew lubię ;)

    OdpowiedzUsuń
  2. Piękna opowieść o gruszy.Ja też mam takie drzewo - 100-letni dąb, zainspirowałeś mnie i może niedługo napiszę o nim na swoim blogu Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  3. Jestem zachwycona Twoją opowieścią.
    Lubię moje brzozy w Małym Lasku.
    Są dorodne i bardzo piękne.
    Pozdrawiam poświątecznie:)*

    OdpowiedzUsuń
  4. Z tą gruszą wiąże się wiele Twoich wspomnień i to bardzo miłych. Podoba mi się rzeźba pradziadka, no i domki dla ptaszków. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Życzę szczęśliwego i pełnego miłych przeżyć Nowego Roku !

      Usuń
  5. Ja nie mam ulubionego drzewa na podwórku ale jak wakacje spedzałam u babci była to zawsze stara czereśnia i jabłoń(żniwka),których już nie ma zostały tylko wspomnienia,nawet stara lipę burza zniszczyła.fajna grusza i rzezba.pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  6. Piękne drzewo zwlaszcza wiosną obsypana kwiatami.pomysł na rzeżbe trafiony idealnie;)
    Wspomniam sad rodziców z dzieciństwa i mam nadzieje że takie cudowne wspomnienia bedą miały moje dzieci z naszego sadu.Nie mam ulubionych kocham wszystkie drzewa:)

    OdpowiedzUsuń
  7. Dziadek utalentowany, ze tak grusze uratował!

    OdpowiedzUsuń
  8. Mój dziadek nie miał takiego talentu, ale każde zranione uszkodzone drzewo smarował gliną, zawiją szmatą i kilka razy dziennie szmatę zraszał aby była wilgotna. Tak udało mu się uratować 90% uszkodzonych drzew. Niektóre były owocowe, inne ozdobne ale każde było po coś.

    OdpowiedzUsuń
  9. Rzeźba jest kapitalna :)
    Ja też mam swoje ulubione drzewko i też owocowe, to jabłoń w naszym ogrodzie, stoi sobie dostojnie jako drzewko samotne i jest piękna :)
    Pozdrawiam i życzę wszystkiego najlepszego z okazji minionych Świąt :)

    OdpowiedzUsuń
  10. Piękna opowieść o gruszy :) Uwielbiam drzewa, moich z dzieciństwa już niestety nie ma ... jabłoń, wierzba ...
    Mam nadzieję, że twoja grusza stać i owocować będzie bardzo, bardzo długo. Czuje zresztą Waszą miłość i dbałość, to odpłaca się pięknymi i smacznymi owocami.

    OdpowiedzUsuń
  11. Napisałeś fantastyczny " poemat" o gruszy.Ze zdjęć i opisu wnioskuję, że jest wspaniała.To jak członek Waszej Rodziny, bo trwa niezmiennie.Szczęściem, że ten łobuziak nie dał jej rady, wystarczy taka lekkomyślność by utracić coś pięknego.Mam mnóstwo drzew w przydomowym lasku, wiele z nich uschło w czasie ogromnej suszy tego roku, a wiązały się z różnymi wspomnieniami- szkoda...
    Szczególny sentyment mam do kasztana, którego posadził p. Jan, taki biedny człowiek, który wynajmował się do drobnych prac porządkowych żeby zarobić parę groszy. Jasiek już dawno nie żyje, a ja wiosną, gdy kwitną kasztany i jesienią gdy zbieram dorodne owoce, modlę się za duszę Jana- pozostał w tym drzewie.
    Mam nadzieję, że ja zostanę w swoim tomie poezji, który po wielu latach trafi znów w Twoje ręce...

    OdpowiedzUsuń
  12. To grusza z piękną historią! Zauroczyła mnie rzeźba, nadaje temu miejscu niezwykłego charakteru.
    Mój ogród ma dopiero 10 lat ale stworzyliśmy go od "zera" więc z każdą rośliną wiążą się jakieś wspomnienia. Ogromny sentyment mam do sosny himalajskiej. To pierwsze drzewo wsadzone w ogrodzie, dziś jest już ogromne i przypomina nam trudne początki.
    Cieplutko pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  13. Masz rację, że każdy w swoim życiu gdzieś jakieś drzewo ma ze swoją historią. Historia waszej gruszy jest najpiękniejszym świadectwem rodzinnego przywiązania do przyrody. Tam gdzie jest miłość do natury tam są ptaki a za nimi budki lęgowe i karmniki i magiczne koło się szczęśliwie zamyka. Wasza grusza dożyła sędziwego wieku i pięknie wygląda, bardzo do twarzy jej z dziadkową rzeźbą, wspaniały pomysł, a ja cieszę się, że kiepski dowcip nie okazał się dla niej śmiertelny. Niech żyje jak najdłużej i rodzi dalej smaczne owoce jeśli jeszcze należy do odmian nie istniejących to warto ją zaszczepić i rozmnożyć :)
    Pozdrawiam bardzo serdecznie Ciebie całą wspaniałą twoją rodzinę, nawet i tego urwisa :D

    OdpowiedzUsuń
  14. Świetna opowieść. Takie wspomnienia zostają na całe życie. Ja mam w pamięci renklodę z ogródka moich dziadków. Uwielbiałam na niej siedzieć i czytać, a oprócz tego jabłoń malinówkę, której owoce powalały zapachem, szczególnie zimą.

    OdpowiedzUsuń
  15. Wspaniała opowieść o gruszy!!!
    Dziękuję za przemiły komentarz na blogu!!!
    Serdecznie pozdrawiam:))

    OdpowiedzUsuń
  16. Ja u moich dziadków też miałam takie ulubione drzewo, była to olbrzymnia remnkloda pod nią Dziadzi wybudował mi huśtawkę i miałam tam drewnianą balię , w której latem się kompałam. Ech...Cudowne wspomnienia!
    Swój ogród zbudowałam na modłę Dziaków ogrodu, bo tamten zapadł mi w pamięć do grobowej deski! Mam wiele ulubionych drzew, ale chyba w tym moim ogrodzie to dużą rolę odgrywa orzech włoski. Jest bardzo rozłożysty, stary jak Twoja grusza, mamy pod nim stolik i w lecie jadamy posiłki. Chroni nas przed upałami:)
    Pozdrawiam Maksiu, bardzo pięknie napisany post i grusza niesamowita z tą rzeźbą! Piękna rzeżba!
    Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. So sorry the tree was damaged by your cousin but I'm glad it has all turned out okay! Love the sculpture!

      Usuń
  17. Z przyjemnością przeczytałam Twój Wpis,a grusza jest niesamowita z tą rzeźbą.Nie dziwię się, że chętnie przebywasz w jej cieniu..
    Pozdrawiam cieplutko :)

    OdpowiedzUsuń
  18. Niesamowite! Drzewo, które łączy pokolenia. Zazdroszczę. Pozdrawiam serdecznie :)

    OdpowiedzUsuń
  19. Widać, że kochasz to miejsce Maksiu :) Tyle ciepłych słów prosto z serca, że aż Ci zazdroszczę tego wiekowego drzewa. Ja mam tylko swoje ulubione dwie brzozy, które rosną razem z naszym ogrodem :)
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  20. Piękna rodzinna opowieść. Pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Szczęśliwego, spokojnego i pełnego nowych podróży Nowego Roku życzę i pozdrawiam

      Usuń
  21. trees are so beautiful in any season. :)

    OdpowiedzUsuń
  22. Urokliwa opowieść o gruszy, Maksie. Drzewa, choc prawie nikt ich nie zauważa i nie docenia, są bardzo ważne. Zrastają sie z nami, będąc żywym elementem naszego codziennego otoczenia. Zmieniają się, zależenie od pory roku dając nam duzo estetycznych wrażeń. Są częścią tradycji i historii rodzinnej. I niech tak zostanie!:-))

    OdpowiedzUsuń
  23. Wspaniała historia...moje drzewo, hmmm, jest takie. To sosna zasadzona ręką mego Brata, sosna, która rośnie miejscu gdzie niegdyś był nasz ogród, nasz dom...Dom został wyburzony, ogród zaorany ( na potrzebę obwodnicy miasta) a sosna została..rośnie w górę, opiera się burzom i wichurom i jest jedynym niemym świadkiem szczęśliwego czasu z Bratem, Rodzicami, przyrodą...
    Serdeczności :)

    OdpowiedzUsuń
  24. To już nie jest drzewo !! To część Rodziny...;o)

    OdpowiedzUsuń
  25. Ja niestety takiego drzewa nie mam, ale za to mam ulubiony las, ktory sadzilam wlasnymi rekoma :)

    OdpowiedzUsuń
  26. Jak ja lubię takie sentymentalne opowieści:) Też mam drzewa w pamięci...Nawet chyba potrafiłabym wskazać, gdzie rosły...Szkoda, że teraz zarośla i smutek:( Ale to inna historia, nie miejsce na nią.
    Buduję dom i będzie tam sad, mam nadzieję, że to będą drzewa, o których będą opowiadać moje wnuki:)
    Pomyslności w Nowym Roku:)

    OdpowiedzUsuń
  27. Wspaniała ta grusza i naprawdę niezwykła. Miałam ulubione drzewo. To była lipa przed bramą mojego domu. Niestety należała do dyrekcji dróg, nie do mnie i mimo moich protestów została wycięta. Płakałam. Na wiosnę dookoła ściętego pnia wyrosły odnóżki. Mój mąż pilnuje, żeby nasza lipka stała się ślicznym kulistym krzewem, nie zasłaniała drogi i żyła. Niestety nigdy już nie zakwitnie i nie da pszczelego koncertu, żal.

    OdpowiedzUsuń
  28. bardzo chciałabym mieć takie drzewo, pozdrawiam cieplutko:)

    OdpowiedzUsuń
  29. Pięknie piszesz, wzruszająca historia. Muszę zgłębić pozostałe posty ale postaram się bywać systematycznie - bo ciekawy świat tutaj.Pozdrawiam ciepło.

    OdpowiedzUsuń
  30. Wspaniała historia! tak sie zastanawiam nad ulubionym drzewem i kojarzą mi sie 2- też związane z dzieciństwem" kasztanowiec, ogromy przed blokiem i nieco dalej śliwa mirabelka(na która właziliśmy po owoce). takiego przydomowego nie mam...niestety..Buziaki!

    OdpowiedzUsuń
  31. Pięknie napisane :) Ja najbardziej lubię jabłonie (uwielbiam jabłka w każdej postaci) :) A korzystając z okazji, że to już ostatni dzień starego roku, życzę Ci niech miłość, pokój i szczęście towarzyszą Tobie i Twoim Najbliższym przez cały Nowy Rok!

    OdpowiedzUsuń
  32. Było dane i mnie polubić drzewo. Może jeszcze stoi tam gdzie stało? Nie wiem. Była to ogromna i bardzo stara lipa. Znałam jej konary, wiedziałam jak na nią wejść, jak się ukryć. Sensację wzbudziłam "włażąc" na starą i bardzo wysoką topolę, miałam wtedy 14/15 lat. Wszystko to miało miejsce w czasie wakacyjnego pobytu na wsi.
    Życzę Ci dobrego , 2016 roku. Wielu sukcesów i radości.
    Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  33. a wiesz, że tez mam taka stara grusze, co przetrwała i wiele widziała, słyszala i wciąz rodzi owoce?> :) Masz bardzo fajnego bloga :)

    OdpowiedzUsuń
  34. Ojej Maksiu to naprawdę musi być magiczne miejsce. Zazdroszczę Ci też tej gruszy. Pradziadek był bardzo uzdolniony. Rzeźba jest przewspaniała. Dziękuję Ci za tę czarującą opowieść. Przemiło się ją czytało.

    Uściski z Krakowa od Wawelskiego Smoka

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Bardzo dziękuję za każdy pozostawiony komentarz!

ARCHIWUM POSTÓW

Pokaż więcej

Translate

Obserwatorzy Bloga

Dziękuję za każdy głos! To mnie motywuje!

Moi psi strażnicy: Rudi (2013-) i Berek (2005-2022)

Kategorie

W moim ogrodzie Podróże Małopolskie Moja poezja Ptaki Wiersze Pola Zima wiosna 2017 Rośliny życzenia Kraków Kwiaty Spacer Grzyby Rynek 2016 Zamek 2019 Góry Jesień Wiersz Wyniki wakacje Grusza Lato Przemyślenia święta Podróż Roku Inne Kościół Las Wieś wielkanoc 2018 Blog Boże Narodzenie Ciasto Dobczyce Rudi Zachód Słońca Cmentarz Kot Ssaki podsumowania 3. urodziny Konkurs Lasek Mama Moje przygody Motyle Owady Planty Podziękowanie Polska Skansen Urodziny W moim domu Wspomnienia 2020 Kiki Nowy Rok Pole Rocznica Ruiny zamku Rzeka Sentymenty Maksa Studia Wiosenno-letnie wyzwanie u Maksa Zalipie Żonkile Artystycznie Beskid Wyspowy Chatki Chmury Cudo Kapliczka Koronawirus Leśniczówka Malowane Opowiadanie Pies Puszcza Statystyki Tata Tulipany Wschód Słońca Wspomnienie Wyzwanie urodzinowe Zjawiska pogodowe Śmierć 2021 Beskidy Bez Candy Chinkali Droga Historia Jan Paweł II Katedra Lanckorona Lekarski Luty Maj Nauka Niepołomice Panorama Pieniny Plany Pomniki Prezent Przedwiośnie Przepis Ratusz Rozdanie Sierpień Skalniak Staw Szlak Zioła Śnieg Basia Wójcik Bałtyk Bitwa Bochnia Brzozy Cichawa Czosnek niedźwiedzi Dolina Raby Dynia Fiołki Jabłoń Jedzenie Jezioro Kazimierz Wielki Krajobraz Krokusy Krościenko Lipa Listopad Majówka Matura Medycyna Morze Mury Muzeum Niebo Pałac Pielgrzymka Pierniczki Polskie bociany Pomnik Pomorskie Pomorze Przebiśniegi Rower Rzepak Stare Miasto Słońce Talent Tenis Trzy Korony Wawel Wał Ruda Wielkopolskie Wieża Wisła Wrocław Wycieczka Zachwyt Zboża Ziarnopłony Zielono przyroda ptaki na flagach wielka sobota zdjęcia Ścieżka Śląskie 2023 4. urodziny 5 miejsc Akademia Muzyczna Aleja Gwiazd Babia Góra Bazylea Bałwan Berek Biedronka Bieszczady Bocian Boże Ciało Budki Budleja COVID-19 Choinka Clematisy Czarny bez Dolina Prądnika Dolnośląskie Domek Drzewa Dunajec Dwór Ferie Gady Gołoborze Grodkowice Grota Grudzień Hel Hiacynty Jagodzianki Jarmark Karolina Kózkówna Kartki Kasztany Kazimierz Klasztor Klomb Kolory Kościół Mariacki Krzewy Krzyż Kukurydza Lipiec Lipnica Murowana Lourdes Marysieńka Miłość Moje zdrowe życie Morwa Most Niedzica Nowodworek Obraz Odlot Ogród Ojców Opis Opowieść Ostrów Lednicki Owoce Oznaki wiosny Palma Pandemia Papierówka Papież Papuga Paź królowej Październik Pięknie Plaża Podskale Podziemia Powiśle Dąbrowskie Praktyki Procesja Przygotowania Przyjaciele Pytania Raba Rogale świętomarcińskie Ruduś Ruiny Rzeźby Różaneczniki Różaniec Rękodzieło Sanktuarium Sesja Sielanka Spotkanie Stokrotki Sukiennice Sylwester Syrop Szczawnica Szpaki Szpital Trasa Ukraina Warzywa Wierzby Wojna Wspaniałe Wypieki Wyprawy Zabawa Zadanie od Maksa Zbiorniki Zdrowo Ziemia Dąbrowska Zmiany jaszczurki jeże purchawice sierpówki Łysa Góra Ślimaki Średniowiecze Święconka Święto Niepodległości Żniwa 10 lat 100000 2015 3 maj 5. urodziny 6. urodziny 7. urodziny 8 lat 9 lat Agnieszka Radwańska Akrostych Album Alfa Altana Amfiteatr Anna Arthur Wellesley Artykuł BMI Balon Bazie Bazylia Bazylika Bałwankowo Berberysy Bezsenność Biało Biało-czerwone Biologia Bitwa pod Grunwaldem Bizony Bobolice Bobry Bociany Bogatka Brusznica Brzozowisko Buraki Bury Bułki Błękit Cele Chabówka Chaczapuri Chaos Chemia Chełm Chleb Chrząszcz Ciastka Ciastka orzechowe Ciężkowice Clafoutis Czarny Staw Czechy Czerwiec Częstochowa Część I Człowiek Dalgona Dawne dzieje Diabelski Kamień Diablak Dla artystów Dla kucharzy Dla poetów Dmuchawiec Dobro Docenione Dolina Białego Droga krzyżowa Drożdżowe Drzewo Dutch baby Dyskusja Dzieciństwo Dziewięćsił Dzień Mamy Fontanny Fotografia Francja Galette des rois Gdańsk Gdów Geografia Gniezno Gondola Gorce Gostynin Gotowanie Gołąb Goździki Grodzisko Grunwald Gubałówka Gwiazdy betlejemskie Góra Skrzynecka Góra Zamkowa Górki Góry Świętokrzyskie Głosowanie Horiatiki Huragan Huśtawka Iglaki Illzach Info Ja w Kuchni Jacuś Jadłospis Jajka Jarmuż Jasna Góra Jednosiwy Jerozolima Jesienne dary ogrodu Jesiony Jezioro Czchowskie Jezioro Dobczyckie Jezioro Rożnowskie Jiaogulan Jubileusz Język polski Kalorie Kalwaria Kanie Karmniki Kawa Kawiarnia Klucz do matury z biologii Koktajle Kolejka Kolekcja Kompot Kompozycja Komunia Święta Konfederacja barska Konie Konkurs Palm Wielkanocnych Kopiec Kraka Korona zapory Kraków-Łagiewniki Krogulec Krowa Krupówki Krzesławice Krzewuszki Krzywa Wieża Krzyż Milenijny Krzyżacy Krzyżówki Książka Księżyc Kuchnia Kujawsko-pomorskie Kundel Kura Kurczak Kurozwęki Kwarantanna Kwiecień Kładki Latarnia Lednica Legendy Lenistwo Lilak Lipnica Literatura London Eye Londyn Lot Lubczyk Lwów Majeranek Makro Marchew Marzec Marzenia Mazowieckie Mazurek Medugorje Melisa Melsztyn Mgła Michałki Mikołaj Kopernik Mirów Misje Mięta Mniszek lekarski Mniszki Mogielica Moi Przyjaciele Molo Monety Mróz Muchomory Muchołówka szara Mural Naleśniki Niebieski Niedziela Palmowa Niegowić Noc Norbertanki Nowy Wiśnicz Obserwacje Odpoczynek Odpowiedzialność Ogień Ojcowski Park Narodowy Olimpiada Omega Opactwo Opole Opolskie Opowieści Oregano Orzechy Ostrów Tumski Owca PDMD Parowar Patriotyzm Pelargonie Pietruszka Pisklęta Piwonie Pizza Plac św. Piotra Plebiscyt Pliszki Pociąg Podbiały Podgrzybki Podhale Podkarpackie Podróż pięciolecia Podziw Pokazy Polecie Pomnik św. Floriana Pomoc Pory roku Potok Powieść Pozdrowienia Poziomki Poznań Praca Praga Prom Prośba Przed Sylwestrem Przemijanie Przerwa Przygoda Przyszłość Pszczoła Pucuś Pustelnia Płazy Radość Refleksje Rejs Rokitnik Rozmaryn Rożnów Rukola Rzadkie Rzeźbiarstwo Rzym Rękawka Rżysko Samosy Sanki Sałatka Seler Sernik Sezon karmnikowy Sierpówka Sir Siła Skamieniałe Miasto Skałka Skocznie Smoleń Sopot Spisz Spokój Stajnia Staropolskie Stetoskop Styczeń Szacunek Szałwia Szczaw Szczepienia Szczepionka Szczepmy się! Szczerze Szczypiorek Szkoła Szlak Orlich Gniazd Szron Szwajcaria Sól Słonecznik Słowacja Słowianie Taize Tamy Tatry Tatrzański Park Narodowy Teatr Topola Toruń Tradycje Tropsztyn Tropy Turbacz Tymianek Ulubione Urbi et Orbi Uście Solne Wadowice Waga Warmińsko-Mazurskie Warsztat Wata cukrowa Watykan Wellington Arch Westerplatte Wetlina Widoki Wielka Brytania Wiewiórka Wieżyca Wigilia Wiszące mosty Witacze Wiązanki Wodospad Wow Wprowadzenie Wrzos Wyjazd Wytrzyszczka Wyzwanie Włochy Włóczęga ZOO Zakopane Zapora Zapowiedź Zasady Zawilce Zawoja Zaćmienie Zaćmienie Księżyca Zbiórka Zdjęcie Zegar Zwierzęta Zwyczaje Złoto dzwoniec filmy kosy magiczny czas porządki rudziki van Gogh Łatwe w uprawie Ławka Łąki Śliwa Ślęża Święci Świętojański Świętokrzyskie Święty Krzyż śpiew śpiew dzwońca św. Szymon święty Mikołaj Żołnierze i polegli Żurawki

Prawa autorskie

Wszystkie moje teksty i zdjęcia na blogu "Świat z mojej perspektywy" są chronione prawem autorskim na mocy: Dz. U. 1994 nr 24 poz. 83, Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wykorzystanie ich wymaga mojej zgody!

Agregator blogów przyrodniczych

Rozdane, powędrowało do Janeczki z Chwil Wytchnienia!

Rozdane, powędrowało do Jadzi Kluczyńskiej!

BLOG KULINARNY

TUTAJ ZAGLĄDAM