Z październikowego pamiętnika

Witam! 

Dzięki trzem dniom wolnym w ramach bloku z ortopedii i dwóm dniom wolnym z powodu Wszystkich Świętych dosyć niespodziewanie w moim kalendarzu pojawił się tygodniowy urlop. Z jednej strony zawsze z przyjemnością takie przerwy się przyjmuje, chociażby dla porządnego wyspania się. Ale jak powszechnie wiadomo, gdy wolne pojawia się na horyzoncie, to razem z nim wypływa milion zadań i załatwień, które chciałoby się w tym czasie zrealizować. Ostatecznie więc tydzień mija w ciągłej gonitwie napędzanej momentami frustracją, bo w końcu i tak nie wszystko uda się załatwić.

Czasem trzeba się z ów gonitwy wyrwać i pozwolić sobie na w miarę leniwie spędzony poranek w towarzystwie szakszuki, czyli mojej najwyższej, najbardziej specjalnej formy śniadania, i aromatycznej kawy. I tak w to ostatnie październikowe przedpołudnie znalazłem miejsce i czas na to, by sobie rozmyślać... rozmyślać o tym jak mi minął ten dziesiąty miesiąc roku. Wiele myśli przez głowę przefrunęło, ale niewątpliwie największy entuzjazm wywołał fakt, iż tegoroczny październik pogodowo, ale też i nastrojowo okazał się być niezwykle łaskawy i udany. A że lubię podsumowywać i gromadzić w jednym miejscu rzeczy piękne, to zapraszam Was na sentymentalną podróż w głąb październikowych fotografii... pełnych słońca, ciepła, a także...

…najpiękniejszych zachodów słońca nad beskidzką Kostrzą...

...widoków na pienińskie perełki, czyli zamki w Niedzicy i Czorsztynie...

...zwiedzania węgierskiego zamku na polskiej ziemi, w Niedzicy właśnie...

...małych podkowców zwisających z niedzickich stropów...

...wczesnojesiennych, słonecznych krajobrazów na Jezioro Czorsztyńskie i Sromowieckie...

...zapierających dech w piersiach widoków na pienińską królową, czyli Trzy Korony...

...redyk na który miałem szczęście natrafić jadąc ulicami Ochotnicy, jednej z najdłuższych wsi w Polsce...

...owiec z redyku, które, jak zresztą widać, nic sobie nie robiły z faktu, iż dosłownie obijają swe wełniane ciałka o samochodową karoserię...

…porannych spacerów alejkami nowo otwartego parku im. Wisławy Szymborskiej vis a vis krakowskiej Bagateli…

…a tam przepięknie kwitnące łany delikatnych astrów…

…królujących w październikowym ogrodzie nasturcji, które wciąż prowadzą efektowną i efektywną ekspansję na niewielkim nieużytku pod tarasem…

…podgrzybków śmiało wystawiających swe pachnące kapelusze nad ogrodową ściółką, w tym roku grzybowej hojności nie było końca…

…pięknie czerwonych muchomorów wyrastających tu i ówdzie…

…spacerów po niedzielnym, jesiennym lesie w poszukiwaniu jeszcze większych ilości grzybów…

…i zbieraniu w nim jakże pachnących kani, kotlety z tych kapeluszy to prawdziwy rarytas!

Babie lato w takiej formie i kolorach jest ogromnym dobrem, oby listopad też był taki przyjemny... 

Mimo wszystko na typową listopadową nudę raczej narzekać nie będę, bowiem w niedzielę wyjeżdżam na prawie dwutygodniowy staż z ortopedii do Zakopanego. Jestem szalenie ciekawy jak minie ten czas, w końcu takie wyjazdy, zwłaszcza w mojej życiowej fabule, to nie lada gratka. Pewnie się tutaj odezwę w trakcie tej jakże niecodziennej przygody...

Pozdrawiam serdecznie i do napisania! :)