Wiejską apostrofą w głąb siebie
horyzont miga daleko stąd...
uwolnij więc swój umysł
uwolnij więc swoje serce
i pozwól im ulecieć jak najwznioślej
ku słodkiej wolności
pachnącej pszenicznym kłosem
upstrzonej niewinnym rumianem
otulonej niebios puchem
ożywionej trznadli trelem
horyzont miga daleko stąd...
wyznacza pięć świata stron
z których najważniejszą jesteś Ty
chwytaj więc to co tu i teraz
maślanymi oczętami śledź każdy obraz
i nie błądź w trudnych wspomnieniach
i nie błądź w złudnych marzeniach
mój drogi, pora nie ta...
horyzont miga daleko stąd...
nikt nie czeka
nikt nie ucieka
by płoszyć twoją myśl błogą
nic nie minęło
nic nie nadeszło
by za kurtyną ukryć ten spektakl
wszak na wielkiej scenie wielka akcja
nie zawodzi ni razu...
 |
| horyzont miga daleko stąd... |
 |
| przemierzając pszeniczne rżyska... |
 |
| mijając maleńki jabłoniowy sad pośród pól... |
 |
| znajdując chwile wytchnienia w cieniu polnych jabłoni... |
 |
| horyzont miga daleko stąd... |
 |
| wędrując szlakami już wydeptanymi... |
 |
| wędrując pośród owsianych wiech... |
 |
| ...i burgundowych kolbek młodej kukurydzy... |
 |
| smakując słodkich jak miód owoców mirabelki rosnącej samotnie pomiędzy łanami... |
 |
| pozdrawiając boże krówki kroczące po kwieciu krwawnika... |
Witam...
Układ dzisiejszego wpisu jest dosyć nietypowy, ale nie chcę, by jakikolwiek mój komentarz, nawet tak lakoniczny, przyćmił piękno obrazów, które mam zaszczyt podziwiać spacerując po okolicznych polach tymi letnimi przedwieczorami. Przemierzanie pszenicznego rżyska w parze czarniusieńkich kaloszy i napawanie się sielskością bijącą z każdej strony jest czynnością tak wspaniałomyślną, że nic więcej nie trzeba od siebie dodawać. Tutaj trzeba po prostu całkowicie oddać się chwili i chłonąć jej uroki jak tylko się da...
 |
| A wewnątrz tej zielonej fortecy w lekkiej oddali skrywa się moje podwórze... |
Pozdrawiam i do napisania! :)
Coś pięknego, dech zapiera... świat jest piękny, a Ty odczuwasz głęboko i przyjmujesz te Dary...
OdpowiedzUsuńJaki oryginalny, cudowny, niepowtarzalny wpis ,coś pięknego, wspaniały przekaz od serce.Cóż więcej trzeba ,natura jest przepiekna.Dziekuję, pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuńPotrafisz patrzeć i wyławiać z otaczającej nas przyrody to, co jest w niej najpiękniejsze. Cudowny wpis okraszony pięknymi zdjęciami i filmami z fantastycznymi odgłosami Matki Natury. Oglądanie i słuchanie tego, to było ekscytujące przeżycie... dziękuję...
OdpowiedzUsuńPiękne zdjęcia i cudny wpis jestem pod wrażeniem :)
OdpowiedzUsuńDziękuję Maks za wspaniały spacer, aż wróciłam do czasów dzieciństwa, gdy bawiłam się kolbami kukurydzy w podobnych okolicznościach przyrody. Filmiki sprawiły, że poczułam się jakbym szła z Tobą. Pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuńPiękne zdjęcia i wspaniały wpis - spacerując z Tobą wróciłam w czasy dzieciństwa i wakacji u dziadków na wsi. Serdecznie Ci dziękuję Maks.
OdpowiedzUsuńmieszkam na wsi i takie widoki są bezcenne, piękny wpis :)
OdpowiedzUsuńLato na wsi - wspomnienia dzieciństwa i wakacji spędzanych u dziadków. Najpiękniejsze, najmilsze wspomnienia...
OdpowiedzUsuńA Twoje zdjęcia i słowa budzą wzruszenie.
Serdeczności posyłam, Maksiu.
Niesamowite piękno masz wokół. Jak można nie dostrzec tego piękna pędząc do nikąd. Ty masz ogromną wrażliwość na piękno, które dał nam Pan. Zdjęcia przepiękne. Ciągle tęsknię do takich widoków, bo w dzieciństwie ciągle miałam je codziennie. A teraz nasza wieś, to ciągle budujące się domy i prawie nie ma już przestrzeni. Są nowe osiedla. Pozdrawiam serdecznie 🌹🌹🌹
OdpowiedzUsuńPrzepraszam za powtarzające się "ciągle" ale nie mogłam wcześniej sprawdzić. Pisanie w telefonie mi nie wychodzi😉😉
OdpowiedzUsuńTen komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuń
OdpowiedzUsuńPiękne zdjęcia, malownicze miejsce😄
Dziękuję za moc ciekawostek🤗
Serdeczności moc przesyłam w deszczowy dzień☔🍰☕🌸🤗
Ten urok letniej wsi jest niesamowity, patrząc na Twoje zdjęcia wróciły moje wspomnienia, pozdrawiam Ania
OdpowiedzUsuńBardzo fajny pomysł na formę wpisu :).
OdpowiedzUsuńA zdjęcia... niektóre są cudne. Masz szczęście mając tak blisko siebie takie krajobrazy :).
Zachwycające są te Twoje zdjęcia! Naprawdę uwielbiam je oglądać :)
OdpowiedzUsuńNic tak nie uspokaja jak sielskość wiejskość. Te odgłosy... ✌️
OdpowiedzUsuńWitaj w czasie spadających gwiazd Maks
OdpowiedzUsuńNa takiej przestrzeni na pewno je wypatrzysz. Zazdroszczę Ci tych pięknych widoków aż po daleki horyzont. Marzę, aby taki widok mieć kiedyś z okna.
Daj się zatem nocą oczarować widokiem spadających gwiazd, a bukiet zebranych kwiatów i ziół niech strzeże Cię i Twojego domu. Bo pewnie z tych pól i łąk da się stworzyć taki najwspanialszy. Czekam zatem na jego zdjęcie
Maks, przez dłuższy czas nie byłam u Ciebie, teraz z przyjemnością wracam. Wspaniale że potrafisz spojrzeć w głąb siebie i wydobywasz stamtąd tyle ciekawych przemyśleń ubierając je w język poezji. Krajobrazy przepiękne, sielskie i z taką wrażliwością na piękno przez Ciebie sfotografowane. Pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńWitaj, pięknie tam u Ciebie. Przyjemnie się z Tobą wędrowało. Jesteś uważnym obserwatorem. Pozdrawiam!
OdpowiedzUsuńpoetycko... sielsko... pięknie...
OdpowiedzUsuńPrzepiękny wiersz opatrzony wspaniałymi fotkami. Gratuluję z całego serca. Miło tu się u Ciebie siedzi. Okolica sielska, jak marzenie.
OdpowiedzUsuń