Jesienna dolina Prądnika

Witam!

Pierwszy miesiąc na trzecim roku kierunku lekarskiego już za mną. Jak pisałem w jednym z ostatnich postów, ten rok jest niejako przełomem w studenckiej ścieżce przyszłego lekarza, gdyż to właśnie wtedy zaczynają się zajęcia kliniczne w szpitalu. Trzy pierwsze tygodnie października spędziłem z moją grupą na oddziale klinicznym pulmonologii i alergologii w NSSU, gdzie głównie szlifowaliśmy swoje umiejętności w zakresie zbierania wywiadu lekarskiego oraz podstaw badania fizykalnego. Cieszę się, że to właśnie od interny zaczęliśmy swoją kliniczną przygodę, gdyż chyba nie ma lepszego bloku na tak efektywne wdrożenie się w cały ten system, uporządkowanie i ewentualne poprawienie tego czego nauczyliśmy się do tej pory, a także obserwację pracy lekarzy, zarówno przy łóżku pacjenta, podczas wykonywania różnych procedur jak na przykład drenowanie jamy opłucnowej (co widzieliśmy kilka razy, a raz nawet udało mi się to wykonać wykorzystując butelkę z wodą), jak i podczas konsyliów oraz innych momentów w których podstawą jest współpraca między lekarzami.

Teraz jestem w trakcie odbywania trzytygodniowego bloku z pediatrii, który jak na razie mnie nieco rozczarowuje, aczkolwiek wczorajsze zajęcia na neonatologii były dla mnie niesamowitym przeżyciem. Po pediatrii będzie zmiana kolejno na ginekologię, chirurgię, radiologię, diagnostykę i takim biegiem minie kolejny semestr…

Ten tydzień był dla mnie dość ciężki z powodu pierwszego kolokwium z farmakologii, a dokładniej z farmakologii infekcji. Kolokwium jednak już za mną, udało mi się zdobyć najwyższy wynik na całym roku, co mi dało jeszcze większego kopa do dalszego działania, dlatego też dziś, w ramach zasłużonego odpoczynku od pędu codzienności, chciałbym wrócić myślami do jesiennego Ojcowa…

Brama Krakowska to zdecydowanie najbardziej urokliwy punkt Doliny Prądnika, zawsze się zachwycam tym widokiem

Ostatni miesiąc przyniósł mi dwie wyprawy w dwa najbliższe mojemu sercu miejsca, do Lanckorony, o której pisałem w poprzednim wpisie, oraz do Ojcowa. Od dawna miałem wielkie marzenie, by zobaczyć dolinę Prądnika wtuloną w kibić złotej polskiej jesieni. W tym roku w końcu udało się spełnić to pragnienie…

Ojcowska kaplica "Na wodzie" witająca turystów wchodzących do doliny

Ojcowskie Orle Gniazdo na szczycie strzelistych wapieni

Mimo bardzo kapryśnej aury jesienna dolina Prądnika nie zawiodła moich oczu. Rude dęby i złote klony porastające zbocza jurajskich wapieni zmieniły znany mi dotąd krajobraz nie do poznania. Każdy krok postawiony na ścieżynce zasypanej wzdłuż i wszerz wysłużonymi liśćmi wzbudzał coraz to większy zachwyt oraz respekt nad siłami Matki Natury. Mimo dokuczliwego kapuśniaczku siąpiącego ciągle z niskich, siwych chmur, mimo chłodnych podmuchów wiatru muskających nieprzyjemnie po twarzy, ten spacer mógłby trwać i trwać, i trwać… dla takich widoków warto wiele znieść.

W trakcie wędrówki na chwilkę wyjrzało słońce, które niejako ukoronowało ojcowski krajobraz

Pod Igłą Deotymy i brzozami ojcowskimi lunął najmocniejszy deszcz, zlało nas paskudnie!

Teraz tylko czekać aż ojcowskie doliny znów utoną w soczystych zieleniach i promieniach wiosennego słońca… wtedy na pewno tam powrócę.

Jedynym smutkiem październikowej wyprawy była zamknięta budka w której sprzedawano najpyszniejsze ojcowskie serniki. Po powrocie do domu zmotywowałem się jednak, by w zamian po raz pierwszy upiec swój własny. Sernik baskijski na wiejskich jajach, z przypieczoną skórką na wierzchu i pełnią pomarańczowego aromatu przekroczył moje wszelkie oczekiwania, był tak pyszny, że blaszka nie dotrwała nawet kolejnego dnia. 

W przyszłym tygodniu czeka mnie wypiekanie rogali świętomarcińskich, już nie mogę się doczekać tych wszystkich zapachów bakalii, białego maku, marcepanu, drożdży i masła, które śmiało będą krążyć po wszystkich domowych zakamarkach...

Przepis na sernik wziąłem z kanału Wypieki Pauli na YouTube.

Ja tymczasem już znikam, dzisiaj rano przyjąłem trzecią dawkę szczepionki przeciwko COVID-19 także daję dziś swojemu organizmowi wolny, spokojny wieczór. Przy okazji zachęcam Was, drodzy czytelnicy, do szczepień - wirus nie śpi, liczba ciężkich zakażeń i hospitalizacji z dnia na dzień dramatycznie rośnie i w tej sytuacji szczepionki są jedyną skuteczną i bezpieczną drogą, by zatrzymać rozwój czwartej fali i pokonać pandemię.

Ucząc się nazw wszystkich leków przeciwbakteryjnych, -grzybiczych, -wirusowych i tak dalej, nie mówiąc o ich charakterystyce, mechanizmie działania, działaniach niepożądanych, bardzo mi pomogły te narysowane przeze mnie plansze, które przez tydzień stanowiły najjaśniejszy punkt pokoju

Pozdrawiam Was serdecznie i do napisania! :)