Pierwsze koty za płoty

Witam!
Wczoraj oficjalnie zakończyła się pierwsza w moim studenckim życiu sesja, a tym samym pierwszy semestr na medycynie. Z tej okazji, wykorzystując jednocześnie moment, w którym myśli i emocje powoli odciążają się od natłoku histologicznej wiedzy, przez co są one jaśniejsze i klarowniejsze, postanowiłem w końcu opisać swoje uczucia, pochwały, uwagi, blaski i cienie dotyczące mojej dotychczasowej drogi, której stacją końcową, mam nadzieję, będzie możliwość pracy w zawodzie lekarza.

Studia w porównaniu z wcześniejszymi etapami edukacji to zupełnie inna bajka, bajka do której musiałem przywyknąć w bardzo krótkim czasie i to jak najefektywniej. Biologię, chemię, czy matematykę z liceum zastąpiły anatomia, fizjologia, histologia, a od grudnia jeszcze biochemia. Przygotowanie na zajęcia przestało polegać na nauczeniu się tego, co było, teraz polega bowiem na nauczeniu się tego, co dopiero będzie omawiane; z tego też jesteśmy często rozliczani, w pierwszym semestrze głównie na histologii, na której zajęcia zawsze rozpoczynały się od kilkuminutowej wejściówki, czyli formy testu jednokrotnego wyboru. Histologiczne wejściówki trzeba było zdać na minimum 60%, czyli na dziesięć pytań gwarancję zdania i niemartwienia się poprawkami należało dobrze odpowiedzieć na sześć i więcej. Jeśli chodzi o pozostałe trzy przedmioty, to wejściówki odbywają się rzadko (jeszcze na ćwiczeniach laboratoryjnych z biochemii jest zawsze test, ale w tym przypadku 60% trzeba mieć ze wszystkich sumarycznie by je zaliczyć), a z anatomii nie odbywają się w ogóle.

Jeden z wielu momentów spędzonych w Bibliotece Medycznej z anatomią ;)

Jeśli chodzi o te ostatnie cztery miesiące, to najtrudniejszym dla mnie okresem była niewątpliwie połowa listopada. Pierwsze kolokwia, pierwsze poważne stresy, dodatkowo owe kolokwia tak dość niemiło nagromadziły się w jednym terminie, ta presja, ten ciągle rosnący nawał pracy spowodował, że organizm odmówił mi posłuszeństwa. Nie miałem na nic siły, jeszcze wtedy na nieszczęście napatoczyła się choroba i dwa tygodnie z antybiotykami oraz dokuczliwym drapiącym gardłem, katarem, ogólnym osłabieniem... Trwał chwilę ten stan niemocy, jakiegoś dziwnego letargu, który uporczywie nie pozwalał mi czegokolwiek zrobić. W pewnym momencie jednak stwierdziłem, że bezsensem byłoby się poddać tej niedobrej sile, że przecież nie po to dotarłem do tego miejsca, by teraz jakiś lekki kryzys rozmiótł mnie w pył. Tamta chwila stanowiła przełom, to ona dała początek ścieżki ku lepszemu... dziś jest już tylko dobrze, a to listopadowe wspomnienie z perspektywy czasu bardziej pomogło niż zaszkodziło, dzięki niemu bowiem mogę być teraz silniejszy i odporniejszy na wszelakie studenckie przeciwności losu.

Centrum anatomii od samego początku stanowi jedna z sal na pierwszym piętrze w prosektorium. Jeszcze w wakacje niepojętym dla mnie było, jak można mieć w takim miejscu zajęcia i bez większych problemów tam wytrzymać ponad dwie godziny dwa razy w tygodniu. To zdziwienie i niedowierzanie podsycały oczywiście przeliczne plotki oraz zmyślne historie między innymi o mdlejących szeregami studentach na widok zwłok, czy o możliwie najgorszym zapachu jaki w tych pomieszczeniach prosektoryjnych panuje...
Rzeczywistość okazała się zdecydowanie inna; anatomiczne zajęcia w prosektorium mają jak najbardziej rację bytu, a nawet potrzebę, na szczęście nikt tam nie mdleje, co najwyżej lecą łzy i suszy w gardle od oparów formaliny w których preparaty są zakonserwowane, i właśnie ta formalina jest chyba jedynym źródłem lekkich nieprzyjemności w sali prosektoryjnej.

Theatrum Anatomicum w którym odbywają się zajęcia z anatomii

Anatomia jako przedmiot jest oczywiście królową pierwszego roku, a zatem wymaga największej uwagi, atencji i najbardziej daje w kość. Kolokwia z niej obecne są w dwóch formach: teoretyczne w formie testu z zagadnieniami zarówno typowo książkowymi, jak i tymi klinicznymi, a także praktyczne, zwane potocznie "szpilkami", na którym to w pięciu salach rozpoznajemy łącznie piętnaście struktur z wbitą szpilką lub z podwiązanym żółtym sznureczkiem i na specjalnych kartach zapisujemy ich nazwy w dwóch językach, polskim i albo angielskim, albo łacińskim.

W trakcie zajęć

Kolejny przedmiot, czyli fizjologia, jest dość specyficzna ze względu na to, że na zajęciach poznajemy praktyczną płaszczyznę tego przedmiotu, czyli między innymi uczymy się robić EKG, mierzyć ciśnienie, osłuchiwać pacjenta, czy wykonywać badanie neurologiczne, zaś teorię, z której jesteśmy rozliczani na kolokwiach, jedynych na roku w formie pytań otwartych, musimy przerobić sami, głównie z tzw. "masajek", czyli skryptu z gargantuicznego podręcznika fizjologicznego.

A tutaj po raz pierwszy mierzyłem ciśnienie i miałem założony stetoskop

Histologia to głównie praca z mikroskopami, elektronogramami i licznymi bladożółtymi prezentacjami stanowiącymi kwintesencję tego, co powinniśmy umieć na wejściówki, kolokwium i sam egzamin.

Jeden z wielu preparatów, który mógł się pojawić na histologicznych "szkiełkach"

Ostatni taki stricte medyczny przedmiot, czyli biochemia, towarzyszy nam od początku grudnia. Tutaj znowu mamy osobno seminaria, na których omawiane są poszczególne teoretyczne zagadnienia oraz ćwiczenia w laboratoriach. Owe ćwiczenia odbywają się raz na dwa, trzy tygodnie (nasza grupa miała jak na razie takowych trzy), na nich uczymy się używać różnych urządzeń na przykład spektrofotometrów, czy chromatografów, prócz tego wykonujemy jakieś czynności za pomocą biuret, pipet, czy specjalnych programów w będących na salach małych komputerach. Wszystko to opisujemy potem w specjalnych sprawozdaniach, za które także otrzymujemy punkty.
Oprócz tych czterech przedmiotów, w pierwszym semestrze mieliśmy także etykę na której rozważaliśmy problemy natury moralnej w zawodzie lekarskim, WF oraz historię medycyny.

Sesja zimowa, pierwsza w mojej studenckiej drodze, która bezpowrotnie minęła wczorajszego przedpołudnia, składała się z trzech egzaminów. Na początku trzeciej styczniowej dekady mieliśmy ustny egzamin z historii medycyny, na którym to musieliśmy wystarczająco poprawnie odpowiedzieć na trzy wylosowane przez nas pytania. Moje wypowiedzi na temat ogólnego wyglądu, założeń medycyny w starożytnych Indiach, Egipcie, Mezopotamii i Chinach, postaci Ludwika Karola Teichmanna oraz pomyłce Galena i dalszym rozwoju myśli na temat obchodzenia się z ranami, głównie tymi ropiejącymi dały mi pierwszą piątkę i pierwszą ulgę (jak do tej pory niemalże wszystko na tym studiach jest pierwsze).
Dwa kolejne egzaminy odbywały się w ramach zaliczenia histologii, która jako jedyna z tych czterech głównych przedmiotów zamyka się w okresie semestru zimowego. W poniedziałek odbyła się pierwsza część, praktyczna, potocznie zwana "szkiełkami". Polegała ona na tym, że w sali na trzech stołach ustawione było trzynaście mikroskopów optycznych oraz dwa zdjęcia z mikroskopu elektronowego, a my musieliśmy rozpoznać jakie konkretne preparaty ustawili nam egzaminatorzy na tych trzynastu urządzeniach i co przedstawiały te dwie fotografie. Za każdy rozpoznany, w pełni opisany preparat dawano jeden punkt, czyli jak łatwo policzyć cały egzamin zamykał się w piętnastu punktach. Mi udało się zdobyć 14,5 punktu, z czego wynika, że przy jakimś jednym preparacie musiałem napisać niewystarczający opis mimo jego prawidłowego rozpoznania.
Druga część, teoretyczna w formie testu, odbyła się wczoraj, zawierała się ona w stu pytaniach. Na te sto punktów udało mi się zdobyć 91 z czego również jestem bardzo zadowolony, w końcu całą histologię zaliczyłem również na piątkę.
W pierwszym semestrze zakończyła się również etyka, ale tutaj zaliczenie przedmiotu odbywało się na zasadzie aktywności na samych zajęciach oraz napisaniu na samym końcu eseju. Etykę również zaliczyłem z piątką w rubryce.

Ale że nie samą nauką człowiek żyje, nawet student medycyny, to tutaj takież ujęcie krakowskich dachów z Akademii Muzycznej, na której dachu byłem na początku stycznia

Drugi, letni semestr przyniesie jeszcze więcej pracy, którą w maju i czerwcu ocenią egzaminy z pozostałych przedmiotów, do tego dojdzie jeszcze pierwsza pomoc, genetyka oraz wybrany fakultet - ja zdecydowałem się na "Sztukę, estetykę, medycynę" głównie dzięki takiej możliwości chwilowego przeskoku na płaszczyznę humanistyczną, artystyczną, zapowiadanym spacerom do muzeów, a także najpiękniejszych krakowskich kościołów i innych zabytków...

Mam nadzieję, że najwytrwalsi dotarli do tego tu miejsca, rozpisałem się dziś bardzo, to fakt, ale czasem też warto dać pierwszeństwo słowom, nie zawsze kolorowe zdjęcia muszą królować, nie zawsze jest na to miejsce i czas...


Plebiscyt "Podróż Roku 2019" za nami, ale przed nami wielkie podsumowanie ostatnich pięciu lat cyklu "Podróże" na moim blogu, a mianowicie plebiscyt na podróż pięciolecia! W walce o tytuł staje pięć podróżniczych postów, pięć podróży roku - głosować można za pomocą sondy na prawym pasku bocznym. Swój głos można tym razem oddać tylko na jedną opcję.
W związku z plebiscytem zapraszam również na kolejny mini-konkursik, w którym można wziąć udział po oddaniu swojego głosu w sondzie i potwierdzeniu tego w komentarzu.

Po zakończeniu plebiscytu ogłoszę zwycięzcę, który otrzyma ode mnie upominek. 😊

Poniżej wrzucam linki do wszystkich postów podróżniczych:

PODRÓŻ ROKU 2015, DOBCZYCE

PODRÓŻ ROKU 2016, GONDOLĄ PO KRAKOWSKIEJ WIŚLE

PODRÓŻ ROKU 2017, PRAGA

PODRÓŻ ROKU 2018, LWÓW

PODRÓŻ ROKU 2019, MALOWANE ZALIPIE

 

 

Pozdrawiam serdecznie i do napisania! 😉😊