Najsmutniejszy sierpień

Wakacje są, albo powinny być, powodem do radości, czasem odkrywania siebie na nowo, momentem poznawania nowych miejsc na świecie... Dróg jest mnóstwo, by te dwa miesiące przeżyć jak najlepiej, by zdobyć energię na nadchodzący rok szkolny.
Czasami jest jednak inaczej...
Jutro minie dwa tygodnie od dnia, w którym swoją ziemską wędrówkę zakończył mój ukochany tata. Jego śmierć była czymś nagłym, najmniej spodziewaną rzeczą jaka mogła nam się przytrafić. Pomocny, pracowity, utalentowany rzeźbiarz, malarz, słowem... wybitny artysta (o jego pięknych pracach pisałem TUTAJ). Robił wszystko, by moje życie było dobre. Zawsze można było z nim porozmawiać, pośmiać się, by osłodzić gorsze, smutniejsze momenty... Tyle wspólnych podróży, tyle prac w ogrodzie, które uczyniły go magicznym zakątkiem, oazą spokoju, tyle wspólnie przyrządzonych Wigilii... te momenty pozostaną ze mną do końca życia.

Dziękuję Ci Tato za wszystko i mam nadzieję, że kiedyś tam się spotkamy. Kocham Cię najmocniej na świecie.